Skrzydła życia recenzja

Dzisiaj kilka słów o „ Skrzydłach życia” autorstwa Anny Wrzesińskiej.

Po śmierci męża Natalia Burska traci wiarę, że jeszcze kiedykolwiek będzie w pełni szczęśliwa. Próbuje wziąć się w garść i nauczyć żyć bez ukochanego, bo ma dla kogo się starać. Ma Ignacego. Nastoletni syn potrzebuje jej w tym momencie bardziej niż kiedykolwiek.
W przepełnionym żalem i bólem życiu Natalii przebijają się promienie słońca, gdy na jej drodze staje Miłosz Rozterski. Przystojny biznesmen doskonale rozumie przez co przechodzi Natalia bo sam też jest wdowcem samotnie wychowującym córkę.

To była ciężka przeprawa.
Przyznaję, że miałam dość wysokie oczekiwania co do tej książki i niestety zawiodłam się. Sięgnęłam po nią zaintrygowana opisem i urzeczona piękną okładką. Tematy poruszane przez autorkę zaciekawiły mnie i wydały mi się bliskie. Mamy tu dojrzałych bohaterów. Wdowców próbujących uporać się z żałobą po stracie najbliższej osoby. Oboje wychowują nastoletnie dzieci i ze wszystkich sił starają się by nie odczuły zbyt dotkliwie braku drugiego rodzica. Wiek nastoletni jest okresem buntu i nasi bohaterowie muszą zmierzyć się i z tym problemem. Sama jestem mamą dwójki nastolatków i wiem ile cierpliwości, wzajemnego zaufania i nieustannych rozmów trzeba, by dobrze wychować dziecko, ustrzec je przed złymi decyzjami, a jednocześnie nie utracić z nim dobrego kontaktu. Mam nadzieję, że wiecie o co mi chodzi.

Kiedy drogi Natalii i Miłosza krzyżują się oboje czują, że jeszcze mogą stworzyć szczęśliwy związek. Odniosłam wrażenie, że Miłoszowi przyszło to znacznie łatwiej. Widać, że czas pozwolił mu przetrawić żałobę po żonie i jest już gotowy pójść dalej. Natalia natomiast ciągle czuje ból. Czuje, że spotykając się z Miłoszem w jakiś sposób zdradza męża. Jest rozchwiana emocjonalnie i w pewnym momencie decyzję o tym czy Miłosz ma zostać częścią życia jej i Ignacego zrzuca na jego właśnie barki. Powiecie może, że to dobrze bo liczy sie ze zdaniem syna. W moim odczuciu Natalia w ten sposób udowodniła, że jest osobą słabą, że nie potrafi albo boi się samodzielnie podjąć decyzję.

Niby wszystkie brzmi ciekawie, więc w czym tkwi problem? Już tłumaczę.
Związek Natalii i Miłosza- cały proces poznawania do wspólnego zamieszkania przebiegł moim zdaniem za szybko. Kompletnie nie czułam między nimi chemii. Nic oprócz pożądania. Ich relacja pozbawiona była emocji przez co wydała sie płaska, sztuczna. Książka przepełniona jest licznymi nic nie wnoszącymi do fabuły opisami, które autorka spokojnie mogła pominąć, a w zamian rozbudować sferę emocjonalną bohaterów. Sceny seksu oprócz tego, że jest ich naprawdę dużo pozbawione są uczuć, namiętności. No wiecie tego co sprawia, że twarz pokrywa sie rumieńcem a serce mocniej bije. Zakończenie książki również mnie nie usatysfakcjonowało.

Szkoda. Jest mi przykro bo liczyłam na naprawdę dobrą lekturę tymczasem straciłam trzy dni ( książka ma ponad 600 stron) na książkę, której raczej nie zapamiętam na długo. Jeżeli jesteście ciekawi tematów poruszanych przez Annę Wrzesińską i nie straszne są wam liczne opisy i częste sceny intymne to książka mogłaby się wam spodobać. Ja się z nią niestety nie polubiłam.