Skradzione lato recenzja

Bardzo fajna książka Grażyny Jeromin-Gałuszki, którą przyjemnie mi się czytało.
Obyczajówka, której akcja toczy się na przełomie lat 60 i 70 oraz w 2019 roku. Książka opowiada przede wszystkim o życiu dwóch osieroconych sióstr w pewnej polskiej wsi Rogoże.
Dziewczynki w wyniku nieszczęśliwego wypadku tracą rodziców, a opiekę nad nimi przejmuje babka. Od tej chwili ich życie diametralnie się zmienia, gdyż nowa opiekunka nie pała miłością do dzieci. Dla dziewczynek zaczyna się surowe wychowywanie ze strony babki. Pewnego dnia dziewczynki znikają bez śladu. Czy uciekły od rządzącej twardą ręką babki, czy może powód ich zniknięcia był inny...?
Po latach sprawą interesuje się młoda dziennikarka. Ponieważ sama ma teraz mnóstwo życiowych problemów, postanawia wyjechać do owej wsi Rogoże, by bliżej przyjrzeć się sprawie. Powoli poznaje mieszkańców i choć nie jest to łatwe z każdym dniem poznaje ich historię i to co wydarzyło się prawie pół wieku temu...

Bardzo poruszająca i dość smutna historia, która pokazuje jak dzieci potrafią zidealizować niektóre fakty, by życie było piękniejsze, a wspomnienia nie bolały. Szczególnie Rajka - jedna z głównych bohaterek miała wielką wyobraźnię, co pomagało jej optymistycznie podchodzić do życia.
To co wydawało im się piękne i dobre niekoniecznie takie było w rzeczywistości.

Książka bardzo mi się podobała, a cała opowieść poruszyła moje serce i sprawiła, że książka na długo pozostanie w mojej pamięci. Napisana jest trochę mało współczesnym językiem, ale do książki idealnie to pasuje. Totalnie zaskoczyło mnie zakończenie, które sprawiło, że w oczach pojawiły mi się łzy.
Naprawdę wspaniała książka, która na pewno spodoba się niejednemu czytelnikowi powieści obyczajowych. Autorka bardzo umiejętnie wplotła do książki wątek kryminalny i fantastyczny co razem cudownie ze sobą współgrało.
Książka nakłania do refleksji czy czasem za bardzo nie idealizujemy wspomnień z przeszłości lub otaczających nas ludzi? Może gdy spojrzymy na nie bardziej trzeźwym okiem to zobaczymy coś całkiem innego...