Skazanie recenzja

Losy Chyłki i Zordona śledzę od pierwszego tomu. Początkowo świetnie, później bohaterowie trochę za bardzo poszaleli z używkami i to muszę przyznać było słabe. Nawet miałam ochotę na zerwanie tej znajomości, ale to wtedy Pan Remigiusz się opanował i przywrócił dobre imię głównym postaciom. Jednak moja miłość do tego cyklu nieco zbladła i gdy pojawił się piętnasty tom, nie sięgnęłam po niego od razu.

Muszę przyznać, że "Skazanie" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Takiej przemiany się nie spodziewałam. Niby bohaterowie Ci sami, ich cięty język, charakterystyczny, pełen sarkazmu, humor i zaangażowanie w sprawy zawodowe nie uległy zmianie, ale jak mówią, miłość uskrzydla. Tak moi drodzy, ten tom przepełniony jest miłością. Aby nie spojlerować, a zachęcić do przeczytania, napiszę, że nie tylko wzajemną miłość Chyłki i Zordona, ale i miłość opartą na przeogromnym bólu wywołanym stratą dziecka. Patrzymy tu na głównych bohaterów i obserwujemy jak długą drogę musieli przejść, aby znaleźć się w tym miejscu, w jakim teraz są. To ich nowe, wspólne życie, do którego zmierzali, bardziej czy mniej świadomie, rozczula i powala na kolana. Mnie jednak najmocniej rozłożył na łopatki inny fragment z życia kluczowych bohaterów i przyjaźń, która jest ponad wszystko. Chodzi mi o pewne wydarzenia ze szpitala. Pokazane z ogromną wiarygodnością i w niezwykle emocjonujący sposób.

W tej powieści cała fabuła, trochę, zeszła na dalszy plan. Choć muszę przyznać, autor niezwykle się starał, aby do tego nie dopuścić i postawił bohaterów w bardzo niezwykłej roli, a mianowicie oskarżycieli, a nie jak do tej pory obrońców. Bardzo trudna sprawa, wiele zmasakrowanych ciał i znany nam z poprzednich części oskarżony. Tylko czy na pewno to on jest sprawcą zarzucanych mu zbrodni, czy jednak ofiarą porwania?

Ta książka jest przełomową dla naszych bohaterów, zarówno na drodze zawodowej, jak i prywatnej. Zordon i Chyłka dojrzewają na naszych oczach, nie rezygnując, jednocześnie, z dalszego szaleństwa. Zaskoczyła mnie bardzo tajemnica, jaką ma Joanna, o której nie chce mówić nawet swojemu ukochanemu. Wow, szacun. Tego się nie spodziewałam. Ten wątek dobrze rokuje na kolejne tomy i zaciekawia.

Przyznaję, ten tom podobał mi się najbardziej i czekam na dalsze losy bohaterów.