Nadia recenzja

Kojarzysz thriller Podwójne zagrożenie z Ashley Judd? A może mówi ci coś tytuł polskiego serialu Skazana? Dlaczego pytam? Otóż obydwie bohaterki tych produkcji łączy sporo z bohaterką książki Lindą Andersson. Wszystkie trzy zostały skazane za zabójstwo i wszystkie trzy czują, że skazano je niesłusznie.

Linda Andersson była znana w Szwecji jako Słoneczna Dziewczynka za sprawą występów na scenie wraz z matką, która była uwielbianą piosenkarką. Jej życie układało się idealnie. Po latach wyszła za kochającego męża Simona, czuła się kochana i spełniona. Niestety choroba matki spowodowała, że musiała się w pełni zaangażować w jej opiekę, co odbiło się na jej życiu prywatnym - na jaw wyszła niewierność Simona.
Pewnego dnia w domku lotniskowym zostaje znalezione ciało Simona i Lindy, która zostaje podejrzana o jego zamordowanie. Poznajemy ją w momencie odsiadywania dożywocia w najniebezpieczniejszym szwedzkim więzieniu dla kobiet. Mimo iż niczego nie pamięta, to uparcie twierdzi, że tego nie zrobiła. Wszystkie dowody wskazują na jej winę. Nawet rodzina i znajomi są przekonani, że byłaby skłonna zabić. Jaka jest prawda? Kim jest Nadia? Może to ona jest kluczem do odkrycia prawdy?

Od kiedy zobaczyłam pierwszy odcinek Skazanego na śmierć, mogę śmiało stwierdzić, że fabuły oparte na motywie więzienia mają w sobie coś, co mnie przyciąga. Chyba najbardziej lubię czuć ten specyficzny rodzaj emocji, który przechodzi z bohatera na mnie. Są tacy bohaterowie jak Linda, którzy mnie do siebie niemalże od razu przekonują i wierzę w ich wersję wydarzeń. Ale są też tacy, którym nie ufam i wręcz pragnę tego, by okazali się tymi złymi, a nie zawsze to wychodzi.

Fabularnie książka mnie do siebie przekonała od początku. Trudno było mi się oderwać od lektury, bo chciałam poznać odpowiedź czy Linda jest rzeczywiście winna. Niestety pod koniec trochę dałam ciała, układając sobie w głowie swoje zakończenie, które się nie pokryło. Z jednej strony się z tego cieszę, bo autorka dobrze wybrnęła, nie siląc się na zbyteczne kombinacje. Z drugiej strony kiedy widzi się oczyma wyobraźni swój rozwój wydarzeń, ciężko samemu sobie wytłumaczyć, że ktoś miał na to inny pomysł.