Siostry recenzja

„Chcę pokazać, że niewiasta nie jest gorsza ani głupsza od mężczyzny i że zasługuje na takie samo uznanie jak on."

Całkowicie przepadłam w tym trudnym, niepokojącym świecie wykreowanym przez Autorkę. Przenosimy się w czasie, jest rok 1661, polowanie na czarownice trwa w najlepsze. Podejrzenie głównie poda na kobiety trudniące się zielarstwem i na akuszerki. Płonące stosy są okazją do widowiska, na które licznie przybywają mieszkańcy. Kaci prześcigają się w wymyślnych torturach. Wilga po latach nieobecności powraca w swoje rodzinne strony w pobliżu Kolzig. Drży o losy wnuczki Rozalki. Dziewczyna wychowuje się w Zulich, w domu cyrulika Tytusa, jest chłonna wiedzy, za którą może zapłacić życiem. Nad kobiety nadciągają czarne chmury. Donosicieli i tych którzy planują wyrównać rachunki z zielarkami nie brakuje.

Wielowątkowa, a przy tym bardzo spójna opowieść, szeroka, wnikliwa perspektywa. Styl autorki jest piękny, wręcz poetycki, plastyczny, naturalny, powodował ogromną przyjemność z czytania. Pani Zofia pisze z pasją i ogromną energią, czuć zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie, widzimy ich lęki, obawy, zmagania z trudną codziennością, porywy serca, radości. To ludzie z różnych klas społecznych, każdy ma swoje tajemnice i bolesne życiowe doświadczenia. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Moje serce już w pierwszym tomie całkowicie skradła Wiga i to się nie zmieniło. To pracowita, boleśnie doświadczona przez życie kobieta, jej wewnętrzny spokój i życiowa mądrość robią ogromne, pozytywne wrażenie.

Straszne, okrutne czasy dla kobiet. Postrzegane były jako te gorsze, nie miały prawa głosu, musiały być posłuszne i uległe. Te, które próbowały żyć po swojemu, były piętnowane, bite, wykorzystywane, tłamszone na każdym kroku, odbierano im prawo do wszystkiego. Złośliwość i podłość ludzka nie miały granic. Wszelkie niepowodzenia, anomalia pogodowe, powodzie czy śmierć były przypisywane kobietom uznanym za czarownice, ich los często był przesądzony, ich życie należało do katów. Codzienność wyznaczana przez przemijające pory roku, ciężka praca, walka o przetrwanie. Wiara do Boga często wykorzystywana do własnych celów, a obok przesądy, zabobony, rzucane uroki. Krzywdzące ocenianie innych po pozorach, wszechobecna zawiść, zazdrość. Piękno kobiecej solidarności.

Genialna, poruszająca, melancholijna, klimatyczna opowieść! Przepiękna i niepokojąca podróż w czasie. Prawda historyczna idealnie miesza się z fikcją literacką. Zmusza do refleksji i zadumy nad ulotnością losu, przemijaniem. Ukazuje, że wartości takie jak miłość, lojalność i oddanie pozostają bez zmian. Serdecznie polecam całą serię!