Firefly Lane recenzja

Mogę zliczyć na palcach rąk, ile razy zdarzyło mi się sięgnąć po książkę dzięki jej ekranizacji. Ostatnim razem zrobiłam tak dla książki “Firefly lane” autorstwa Kristin Hannah. Jakiś czas temu dopadło mnie przeziębienie, więc zabunkrowałam się w swoim pokoju, pod kocem i włączyłam serial Firefly lane, mogę powiedzieć, że dosłownie go pochłonęłam a po zakończeniu pierwszego sezonu tak bardzo brakowało mi Kate i Tully, że pobiegłam do sklepu i kupiłam książkę. Historia różni się trochę od tej przedstawionej w książce, sam serial podobał mi się bardziej niż książka, lecz mimo tego była bardzo dobra a historia potrafiła mnie powtórnie wciągnąć. Jestem pewna, że zasiądę po raz kolejny i do książki, i do serialu, by znów zatopić się w tej pięknej historii o sile przyjaźni.

“- Chyba matka Teresa powiedziała, że samotność to najgorszy rodzaj ubóstwa.”

Historia opowiada o wieloletniej przyjaźni dwóch dziewczyn, towarzyszymy im podczas dorastania, dojrzewania i tworzeniu rodziny i kariery. Zawsze są obok siebie, wspierając się i niekiedy walcząc ze sobą, by ich przyjaźń się umacniała. Tully mimo ciężkiego dzieciństwa wyrosła na bardzo pewną siebie kobietę, jest znana, bogata i wydaje się jej, że ma wszystko czego jej potrzeba. Kate czuje się niepewnie w swoim małżeństwie oraz w swoim ciele, poznały się będąc nastolatkami i połączyła ich więź tak silna, że wydaje się nierozerwalna.

“Takie właśnie są najlepsze przyjaciółki. Podobnie jak siostry i matki, potrafią wkurzyć, skłonić do płaczu, złamać serce, ale ostatecznie, w krytycznej sytuacji, są przy nas i sprawiają, że śmiejesz się nawet w najciemniejszej godzinie.”

Ta książka to moje pierwsze spotkanie z tą autorką i musze się przyznać, że bardzo mi się spodobał styl autorki i mam w planach co najmniej jeszcze trzy książki tej autorki. Wykreowanie tak dwóch różnych bohaterek było ciekawym posunięciem, lekko oklepanym wątkiem, lecz mimo tego poruszającym. Wieloletnia przyjaźń na dobre i złe jest czymś co praktycznie każdy pragnie w swoim życiu. Autorka pokazała nam, że mimo wielu przeciwności, prawdziwa przyjaźń potrafi przezwyciężyć wiele rzeczy, i mimo mijających lat nie zanika i nie staje się słabsza. Autorka przedstawiła nam historię, która mogłaby się wydarzyć w prawdziwym życiu, potrafi ukazać nam rzeczywistość w fikcyjnej historii. Pewnie znajdą się osoby, które odnajdują swoje problemy w tej powieści, dzięki czemu czyta się ją bardzo przyjemnie i można się z nią utożsamiać. Na początku stwierdziłam, że serial jest lepszy niż książka, może być to spowodowane faktem, że w serialu otrzymaliśmy przeplatankę wydarzeń z różnych lat. W książce wydarzenia płynęły po kolei, od ich pierwszego spotkania aż do ich ostatniego dnia razem. Mimo cierpkości w niektórych momentach książki, mimo kilku chwil żalu i zazdrości przyjaźń zwycięża.

“Jedyny sposób, by przetrwać, to cieszyć się dobrymi chwilami i nie rozpamiętywać za długo tych złych.”