Łączniczki z Paryża recenzja

Grace Healey niedawno została wdową. Jej mąż Tom, weteran wojenny, zginął w najbardziej prowizoryczny sposób – w wypadku samochodowym. Kobieta stara się sobie poradzić ze stratą, jednocześnie wsparcia szukając w przyjacielu męża. Pewnego dnia jednak dzieją się dwie rzeczy: Grace spóźnia się do pracy, a na dworcu kolejowym znajduje tajemniczą walizkę. W środku znajduje się kilkanaście zdjęć różnych dziewczyn, a walizka podpisana jest jako własność Eleanor Trigg. Zaintrygowana kobieta postanawia poznać historię zarówno dziewcząt ze zdjęć, jak i samej Eleanor…
Jej opowieść przeplata się z czasami drugiej wojny światowej, gdy młoda matka imieniem Marie zostaje włączona do siatki radiotelegrafistek, a następnie zesłana do Francji. Porzucając swoje dotychczasowe życie, Marie stawia wszystko na jedną kartę, poznając także inne kobiety – żony, matki i córki. Wszystkie łączy jeden cel: chcą, aby wojna w końcu się zakończyła.
Ta przepiękna opowieść o miłości, solidarności oraz zdradzie z pewnością chwyci za serce niejednego czytelnika.

Na początku warto skupić się na klimacie, jaki daje ta opowieść. Moim zdaniem jest on niepowtarzalny. Pam Jenoff w plastyczny, intrygujący sposób przedstawia losy naszych bohaterek, ich odmienny sposób myślenia, wysławiania się czy ubioru. Mamy tutaj więc obraz surowej pani generał, nieporadnej i uczuciowej agentki oraz „kobiety sukcesu”, która żadnej pracy się nie boi. Każda z tych trzech kobiet jednak ma własne przekonania oraz moralność, które czynią z nich niepowtarzalne, silne postacie. Takie, w które czytelnik potrafi uwierzyć.
Nie bez znaczenia ma tu też rok trwania wydarzeń; przed każdym rozdziałem jest on wymieniony, ale nawet jeśli nie byłby, to myślę, że zachowania postaci oraz opisy wydarzeń mogłyby wiele sugerować. W mojej opinii te trzy linie czasowe zostały poprowadzone bardzo płynnie oraz zrozumiale, nie miałam problemu w rozróżnianiu ich. Na początku jednak ciężko mi się było przyzwyczaić do samych bohaterek, a także połapać się w tym, do czego ta fabuła właściwie dąży.
Kolejnym plusem jest też sam temat organizacji SOE. Przyznam, że w tej książce pierwszy raz o niej usłyszałam i zaciekawił mnie ten temat. SOE mianowicie była to brytyjska tajna agencja rządowa, której zadaniem była dywersja, sabotaż i operacje specjalne. Nie jestem wielką fanką historii II wojny światowej, zawsze wiedziałam o niej tylko podstawowe rzeczy. Mimo to jednak zainteresował mnie ten temat, a chociaż postacie opisane w książce są fikcyjne, to jednak sama fabuła powieści opiera się na tej prawdzie historycznej. Dzięki temu książkę czyta się naprawdę dobrze, a także widać wyraźnie, że autorka postarała się o to, aby wszystko przedstawić jak najdokładniej oraz realistycznie.

Komu polecam tę powieść? Z pewnością osobom, które interesują się działalnością agentów w czasie II wojny światowej, ale także czytelnikom chcącym lepiej poznać rolę kobiet w tamtym czasie. Moim zdaniem także fanki romansów oraz szybkiej akcji znajdą tutaj coś dla siebie, gdyż historia nie daje odpowiedzi na wszystkie pytania aż do ostatnich stron, cały czas trzymając czytelnika w napięciu. Ta książka to gotowy pomysł na film — jest interesująca, wzrusza oraz zaskakuje, aby na koniec zostawić nas z poczuciem dobrze spędzonego czasu. Bo ważnych, wartościowych lektur nigdy za wiele. Polecam!