Siedem minut po północy (okładka filmowa) recenzja

Zapewne nie przeczytalabym tej książki, gdybym nie dostala jej w prezencie. Bardzo się jednak cieszę, że przyszlo mi się zaglębić w tak piękną historię.

Pólnoc, jak wiadomo jest porą mroczną, która potrafi doprowadzić do strachu i niepokoju nie tylko dzieci, ale też doroslych. Jednak dla Conora koszmar rozpoczyna się dopiero siedem minut później...

Siedem minut po pólnocy... Conor budzi się i slyszy wolanie... Za oknem czai się potwór. Jednak nie jest to ten, którego się spodziewamy - odrażający, paskudny stwór. To cis rosnący za oknem. Jedyne co go lączy z prawdziwymi potworami to żądza czegoś zlego i niebezpiecznego - w tym wypadku prawdy... Obiecuje opowiedzieć chlopcu trzy historie. Okazuje się jednak, że nie za darmo. On też czegoś oczekuje - największego koszmaru, dręczącego Conora od początku choroby matki.

Siobhan Dowd jest pomyslodawcą książki. Niestety zmarla na raka i nie byla w stanie sama zająć się jej napisaniem. Patrick Ness przejąl to brzemię i stworzyl mroczną, a zarazem piękną historię o milości, przyjaźni, starchu i odwadze.

"Siedem minut po pólnocy" już od pierwszych stron budzila we mnie wiele skrajnych emocji. Postać Conora pokazuje nam, że nie tylko osoba chora cierpi, ale również jej bliscy. Chlopiec nie dopuszczal do siebie myśli, że jego mama niedlugo prawdopodobnie umrze. Nie byl w stanie pogodzić się z tym, że leki nie dają już żadnych efektów. Cis mial za zadanie uświadomić chlopcu, że boi się nie tylko śmierci matki, ale chcialby też, by to wszystko wreszcie się skończylo. Nie mial już sily, by sobie z tym poradzić.

Książka uświadamia nam, że należy się nareszcie zatrzymać w tym swoim życiu. Często oszukujemy siebie samych. Nie dopuszczamy do siebie przykrych i krzywdzących myśli. Musimy przestać się oklamywać i po prostu przetrwać trudności na jakie prowadzą nas drogi życia.

Myślę, że polecilabym tę książkę każdemu. Daje do myślenia i wspudza wiele emocji.

Cytat na zachętę:
"Nie piszesz swojego życia slowami - rzekl potwór - lecz dzialaniami. Nie jest ważne, co myślisz. Liczy się tylko to, co robisz."