Sidła recenzja

Lubicie kiedy autor przez całą książkę robi Was w bambuko i na koniec zbieracie szczękę z podłogi, bo obraz budowany na kilkuset stronach nagle okazuje się przedstawiać co innego, niż Wam się wydawało? Właściwie to pytanie retoryczne, bo kto by tak nie lubił!

Z baru w połowie imprezy ze znajomymi znika Justyna. Agnieszka pewnego poranka nie przychodzi do pracy i nie wraca do domu na noc, a nastolatka zawiedziona przez najbliższych znika bez śladu. Na wrocławskiej komendzie zaczyna wrzeć, zwłaszcza, że wszystkie kobiety były do siebie łudząco podobne. Sprawy jedna po drugiej się wyjaśniają, ale ten, kto stoi za znikaniem wrocławianek, ciągle pozostaje dla policji nieuchwytny. Komisarz Sikora prosi o wsparcie w postaci funkcjonariuszy z innego komisariatu. Poza interesem zawodowym, ma jednak także ten prywatny, o urzekającym uśmiechu i blond włosach. Choć zatwardziałemu glinie ciężko się do tego przyznać, z czasem dopuszcza sam do siebie myśl, że może mógłby spuścić trochę z tonu i stać się...cóż, milszym człowiekiem. A motywację ma całkiem silną.

Autor prowadzi nas przez meandry śledztwa, przeplatając działania policji scenami z życia oprawcy. Poznajemy potwora, którym stała się młoda, niewinna dziewczyna. Potwora, który poddawany ciągłej manipulacji nie cofnie się przed niczym, by zaspokoić swoje chore rządze. W tej części autor wplótł również sprawnie wątek łowcy z pierwszej części, niejako kończąc go po raz kolejny.

Dostajemy tu brutalny obraz człowieka, którego wnętrze tak bardzo do głębi wypełnia zło, że nie sposób dostrzec choćby zarysu dna. Okrucieństwo, o jakim tu czytamy, bezwzględność płynąca z chorego umysłu tworzą historię, która z pewnością nie jest dla każdego. Choć elementy mówiące o prywatnym życiu śledczych mogłyby wprowadzać nieco łagodności, to okazuje się, że w świecie zła, w którym policjanci brodzą zanurzeni po szyję, nie da się oddzielić sfery osobistej od zawodowej. Emocje krzyczą z kart tej powieści, rozrywają czytelnika od środka na strzępy, by na koniec zadać ostateczny cios kompletnie zaskakującym zakończeniem. Pan Kościelny to zdecydowany mistrz tworzenia mrocznych i niezwykle mocnych historii.