Sfora recenzja

"Sfora" Przemysław Piotrowski

Sprawa Rzeźnika z Nietkowa została zamknięta, więc mogłoby się wydawać, że w Zielonej Górze zagości ład i spokój. Nic bardziej mylnego. W lesie znaleziona zostaje ręka, na której odkryto ślady zębów człowieka. Znalezisko natychmiast powiązane zostaje z zaginięciem miejscowej zakonnicy. Komisarz Igor Brudny zostaje powołany do zespołu śledczych. Czy sfora wyruszyła na łowy? A może kanibal?
"Sfora" to kolejny już tom z cyklu mrożących krew w żyłach kryminałów z Igorem Brudnym w roli głównej.
Mimo że jest to druga książka z serii to Piotrowski niezmiennie, zaskakuje, zadziwia i wbija czytelnika w fotel. Autor ponownie rzuca swoich bohaterów na głęboką wodę, by mogli odkryć pieczołowicie skrywane sekrety przeszłości.
Postacie przewijające się w fabule "Sfory" są niesamowicie doświadczone przez los. Zostały wykreowane tak, że każda z nich dźwiga swój przepotężny bagaż emocjonalny. Dramatyczne przeżycia, zatajone drastyczne wydarzenia i wspomnienia dzieciństwa rodem z koszmaru czynią je tymi odpornymi, a zarazem odbijają na nich swoje ogromne, bolesne piętno, którego nie sposób się pozbyć, z którym trzeba umieć żyć.
Zarówno "Piętno" jak i "Sforę" gatunkowo klasyfikujemy jako kryminały. Jednak są to kryminały z elementem grozy. Prawdziwej, wyrafinowanej grozy, która nie raz nie dwa przyprawiła mnie o ciarki na plecach. I nie jest to groza oczywista, tylko taka, w której największym potworem i zwyrodnialcem jest człowiek pozornie normalny — to przeraża najbardziej.
Oczywiście nie mogę nie wspomnieć o świetnie skonstruowanym śledztwie, niebanalnej zagadce kryminalnej oraz wprost genialnie zarysowanych portretach psychologicznych postaci występujących w powieści.
No co tu dużo mówić — ta książka owija nas szczelnie swoimi mackami, sprawia, że zapominamy o wszystkim wokół i skupiamy się jedynie na toku wydarzeń; powoduje, że ciągle czujemy swego rodzaju niedosyt, chcemy dostać jeszcze więcej.
Polecam.
⭐8/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.