Kopnij w kalendarz recenzja

Czy pamiętacie Jagnę i Martę, które zostały przyjaciółkami przez swoich synów, którzy byli tak zafascynowani śmiercią, że wystraszyli dzieciaki w szkole? Wezwane na dywanik do dyrektorki mamy również znalazły wspólny język, co przerodziło się w weselono-pogrzebowy biznes. „W co proszę?” zapytają się nieznający komediowego cyklu Moniki Wawrzyńskiej czytelnicy. Już tłumaczę. Jagna prowadzi dom pogrzebowy, a Marta kwiaciarnię. Mają jeszcze jedną wspólniczkę Magdę, która zajmuje się cateringiem. Mam nadzieję, że już wszystko jasne, a jeżeli nie to odsyłam was do książki „Gwóźdź do trumny”, gdzie zostało to szczegółowo opisane. Ja dziś będę opowiadać o drugiej części tego cyklu, zatytułowanej „Kopij w kalendarz”. Jej bohaterami są wspomniana Marta i jej syn, Kocio.

Żeby nie było wątpliwości, podkreślę, że mamy do czynienia z komedia obyczajową. Musicie być gotowi na absurdalne sytuacje i dziwne dialogi. Monika Wawrzyńska konsekwentnie trzyma się konwencji tego typu powieści obdarzając postacie ciętym językiem, brawurą w działaniu, albo – wręcz przeciwnie – zagubieniem (czy też „zamroczeniem”). Można powiedzieć, że lekko traktuje problemy swoich bohaterów, a w tej części są to dość poważne sprawy, jednak tego wymaga komedia. Nie załamywania rąk, a zbijania trosk jak kręgli.

Ten dramatyzm służy powieści. Dzięki niemu autorka znacznie lepiej panuje nad fabułą niż w przypadku „Gwoździa do trumny”. Część pierwsza tego cyklu to zlepek miej lub bardziej głupkowatych epizodów. W „Kopnij w kalendarz” jest ich miej, za to takie „z grubej rury”. Czytelnika niewątpliwie to wciąga, a od autorki wymaga więcej pracy w rozwiązaniu kabały, w jaką wpakowała postacie z książki. Automatycznie staje się ona ciekawsza i lepiej dopracowana.

Czego Monice Wawrzyńskiej nie mogę wybaczyć to imiona bohaterek – Jagna, Marta i Magda. Z Jagną nie mam problemu, ale dwie pozostałe panie ciągle mi się myliły. Dla mojej głowy te imiona są niemal identyczne. W pierwszej części mogłam usprawiedliwiać to, ponieważ były to postacie drugoplanowe. Jednak w „Kopnij...” to Marta jest główną bohaterką. Ileż ja się musiałam skupiać, żeby mieć 100% pewności, iż to na pewno ta „baba od kwiaciarni”. Spociłam się, że hej.

Przyznam, że nie spodziewałam się, że kontynuacja przygód zakręconych przyjaciółek będzie lepsza od pierwszego tomu. Spodziewałam się leniwego kartkowania i serii gagów, a dostałam komedię z mocnymi zwrotami akcji. Monika Wawrzyńska ma pomysły, których nie powstydziliby się scenarzyści seriali o największej oglądalności. Lubię też, kiedy autor/ka wyraźnie rozwija się z kolejną książką i w tym przypadku to widzę. W „Kopnij w kalendarz” wszystko jest po prostu lepiej. Brawo.