Serce ze stali recenzja

„Jak mogłabym złapać oddech, nie widząc gwiazd?”

Nie da się przewidzieć wszystkiego ani tego, co zaplanował dla nas los. W jednej chwili straciła wszystko to, co uważała za pewne. Rodziców, przyjaciela i życie, jakie wiodła. To, co ją spotkało, nigdy nie powinno się wydarzyć, ale jednak się stało, zmieniając jej życie całkowicie. Kiedyś Summer teraz Sadie. Nowe imię i życiorys miały dać jej poczucie bezpieczeństwa i początek nowego życia. Musiała zapomnieć o swojej przeszłości i tym jaka kiedyś była. Ale nie jest to dla niej łatwe. Zaczęła studia, o których zawsze marzyła, ale ciągle ogląda się za siebie, bo nie wierzy, że jest bezpieczna. Ale z każdym dniem otwiera się na nowe znajomości i do puszcza do siebie ludzi. Mimo że tęskniła za dawnym życiem i przyjacielem z dzieciństwa Milesem. Jakie było prawdopodobieństwo, że znowu się spotkają? Dla niej żadne i nie wierzyła, że właśnie znowu stanęła z nim twarzą w twarz. Rozpoznał ją, mimo że miała inny kolor włosów, oczów i imię, ale czuł, że to jest właśnie ona i nie zamierza po raz kolejny jej stracić. Tylko nie zdawał sobie sprawy, jakie demony i niebezpieczeństwo idzie za dziewczyną. Sadie nie była bezpieczna, mimo że myślała, że jest inaczej. Bo jej przeszłość właśnie zaczynała ją doganiać, a wszyscy, których znała byli w niebezpieczeństwie. Bo ktoś bardzo pragnął się zemścić na niej. Czy wyjdzie z tego cało? Jak poradzi sobie w nowej rzeczywistości? I najważniejsze komu może ufać, a komu nie?

To było moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, a po przeczytaniu opisu myślałam, że dostane romans z przyjacielem z dzieciństwa, gdy się znowu spotkają po kilku latach. A dostałam zupełnie coś innego. Historię, na którą nie byłam ani trochę przygotowana, a już na pewno nie na taką ilość bólu, strachu, traumy i emocji, których jest tu od groma. Coś, co zaczęło się miło, po chwili zmieniło się w wielką tragedię i dramat dla głównej bohaterki. Która z pełnego miłości domu nagle musiała zmierzyć się z wielkim bólem, strachem i to jako dziecko. Autorka bawi się cały czas fabułą, ukrywając przed nami prawdę. Wszystko jest owiane tajemnicą, niepewnością i niebezpieczeństwem. W tej historii nie ma czasu na nudę, zwroty akcji nie pozwalają na to. Nie raz byłam w szoku po tym, co właśnie przeczytałam, autorka zadbała o to, by trzymać swoich czytelników w niepewności od początku do samego końca. Czytałam i czytałam, bo chciałam się dowiedzieć, dokąd to wszytko prowadzi i zaprowadziło mnie do ostatniej kartki, gdzie nie mogłam uwierzyć, że w takim momencie się to skończyło i w taki sposób. Zostawiając mnie w szoku i pragnieniem chwycenia kolejnej części, by dowiedzieć się co będzie dalej.