Kosmiczna kraksa nad Wigrami recenzja

Lato, słońce, kąpiele w jeziorze i… wielka tajemnica!

Grupa przyjaciół jak co roku przyjeżdża nad Wigry, ale tym razem dołączyć ma do nich nowy chłopiec. Dzieciaki muszą przekonać się, czy mogą zaufać Albertowi i wtajemniczyć go w największe sekrety paczki. To jednak nie jest ich jedyny problem, gdyż w pobliskim lesie odnajdują części urządzenia, które niepokojąco przypomina statek obcych…

Czy to na pewno kosmici, a może podróżnicy w czasie? Nasi bohaterowie muszą się tego dowiedzieć, ale w taki sposób, żeby dorośli nie zorientowali się w sytuacji. Ostatecznie taka kosmiczna kraksa nie trafia się w każde wakacje!

Lubicie książkę „Ten Obcy” Ireny Jurgielewiczowej? Jeśli tak, to powieść Katarzyny Barcikowskiej z pewnością przypadnie Wam do gustu. Co prawda dzieje się ona w czasach współczesnych, gdzie wszechobecne są komórki, laptopy i inne urządzenia. Mimo to grupa przyjaciół spędza czas na wspólnej zabawie i dyskusjach. W całej książce czuć także niepowtarzalny, letni klimat beztroski i długich, słonecznych dni. Jeśli więc chcecie jeszcze przed zimą trochę się „wygrzać”, to w „Kosmicznej kraksie nad Wigrami” macie na to szansę.

Historia ta pozwala dowiedzieć się o kilku mniej znanych rzeczach. Autorka porusza wiele kwestii, a głównie są to tematy związane z astronomią i eksperymentami naukowymi. Nie zabraknie też ciekawostek o polskich badaczach, różnych rasach psów czy też niezwykłych technologiach. Przyznam, że rzadko mam okazję sięgać po tak dobrą młodzieżówkę, która łączy naukę z zabawą. Jest to jej niewątpliwym plusem, podobnie zresztą jak przystępny język, którym posługują się postacie.

Książka składa się z krótkich rozdziałach, dzięki czemu dość szybko się ją poznaje. Na początku miałam problem z odróżnieniem bohaterów, ale wraz z rozwojem fabuły stało się to dużo łatwiejsze. Głównie przy pomocy cech charakterystycznych, jakie nadała im Katarzyna Barcikowska. Najbardziej polubiłam się z najmłodszymi dziećmi, które często przekręcały znane przysłowia lub zadawały dorosłym takie pytania, że „mucha nie siada”. Autorka stworzyła zabawne i pełne ciepła charaktery, których trudno nie obdarzyć sympatią.

„Kosmiczna kraksa nad Wigrami” to taka historia, jakiej potrzebowałam. Prosta w przekazie, a jednocześnie poruszająca ważniejsze zagadnienia w lekki sposób. Podczas lektury można poczuć atmosferę lata, gdy dni są dłuższe, słoneczne i jakieś takie lepsze. Co prawda powieść jest drugą częścią serii, ale nie jest to bardzo zauważalne w fabule. Co nie zmienia faktu, że „Tajemnica szopy nad Wigrami” stoi już na moim regale i niedługo biorę się za jej lekturę! :)