Bóg ukryty recenzja

Po przeczytaniu jednej z ważniejszych książek w moim życiu „W poszukiwaniu sensu” zaopatrzyłam się we wszystkie znajdujące się w tej księgarni jego książki. Ta książka jest swoistą składanką. Główny jej trzon został napisany w 1948 roku, w którym opowiada o podstawach logoterapii i czym się różni od innych psychoterapii. Także w swych badaniach odwołuje się do filozofii fenomenologicznej – Maxa Schelera i filozofii egzystencjonalnej, ale także do Konrada Lorentza.. Występuje w niej bardziej jako badacz. W 1975 roku, gdy książka została przetłumaczona na język angielski dołącza rozdział o nowych badaniach w dziedzinie logoterapii. Występuje już jako lekarz psychiatra. W książce jest także wykład wygłoszony przez autora w 1985 roku „ W poszukiwaniu ostatecznego sensu”. Poprzedzają ją dwa wstępy, jeden Swanee Hunta z 2000 roku i drugi Claudii Hammond z 2011 roku. Najciekawszym dodatkiem jest jednak posłowie też z 2011 roku Alexandra Batthyany’ego: „ Ponad trzydzieści pięć lat później – rozwój logoterapii po 1975 roku. „

Autor od początku sprzeciwiał się uproszczonym modelom antropologicznym, że w człowieku nie znajdziesz niczego, czego nie znalazłoby się u zwierząt. Uważał, że istnieją zjawiska specyficznie ludzkie. „Twierdzenie, że on (człowiek jest) jedynie „całość somatyczno- psychiczną”, jest absolutnie nieuprawnione. Ciało i psychika mogą co prawda stanowić jedność – jedność psychofizyczną- ale nie reprezentują ona jeszcze całości człowieka. Nie istnieje bowiem bez sfery duchowej, stanowiący fundament człowieczeństwa.” Przy czym nie należy sfery duchowej mylić wyłącznie ze sferą religijną. Logoterapia nie jest jedyną słuszną drogą, ale często pomaga w leczeniu.” Analiza egzystencjalna stosowana w formie logoterapii jest metodą psychoterapeutyczną, ponieważ w sposób szczególny dotyczy neurotycznego sposobu istnienia , a jej celem jest uświadomienie człowiekowi- szczególnie neurotykowi – jego odpowiedzialności. Zarówno w wyniku psychoanalizy, jak i analizy egzystencjalnej człowiek staje się czegoś świadomy. Dzięki psychoanalizie uświadamia sobie swoje popędy, a dzięki analizie egzystencjalnej albo logoterapii staje się świadomy tego, co duchowe, duchowej egzystencji. Postrzeganie bytu ludzkiego w kategorii odpowiedzialności jest możliwe wyłącznie z punktu widzenia ludzkiej duchowości czy wymiaru egzystencjalnego.”

Książka jest udokumentowana empirycznie i życiowo przez samego autora, opisane są historie pacjentów, jak i poszczególne badania. Specyficznie ludzkie jest szukanie sensu i celu działań i życia. Jednak sens nie może być zadany, ale można go tylko samemu odkryć, jest on jedyny i niepowtarzalny dla każdego z nas. Tak jak autentyczna religijność jest spontaniczna i musi rozwijać się we własnym tempie, nie można do niej nakłaniać, czy popychać. „" Głównym celem religii, nie jest rozwiązanie problemów psychicznych, lecz zbawienie duszy.” Najważniejsze dla mnie: „nie możemy być wolni od okoliczności, mamy wolny wybór, jeśli chodzi o sposób, charakter i stopień tego, jak owe okoliczności na nas wpływają (to znaczy dysponujemy relatywną wolną wolą.”

Większość teorii i terapii z latami blakną zastępowane nowymi. Natomiast logoterapia jako metoda psychoterapii rozwija się i model natury człowieka przez nią stworzony został potwierdzony empirycznie. Coraz ściślejszy jest związek między tradycją egzystencjalną w psychologii, w dużej mierze zapoczątkowanej przez Frankla, a psychologią eksperymentalną i badaniami kognitywnymi.

Książka inspirująca i zapadająca w pamięć.