Schron przeciwczasowy recenzja

" Schron przeciwczasowy "to bardzo oryginalna powieść bułgarskiego pisarza laureata nagrody Angelusa. Zaskakująca, inna od wszystkich tych, które do tej pory czytałam. Książka ma długie rozdziały i krótkie podrozdziały. Nie ma w niej zaznaczonych dialogów, ale autor pozwala nam współuczestniczyć w rozmowach pomiędzy bohaterami.

Niezwykle pomysłowy temat z pogranicza fantastyki. Gaustyn, chcąc pomóc ludziom tracących pamięć, buduje, tytułowe, schrony ponadczasowe. Każdemu okresowi czy dziesięcioleciu, dedykowane są pomieszczenia oraz całe piętra budynku. Podopieczni Gaustyna, mogą w dowolnym czasie przejść do pomieszczenia z okresu, w który pamiętają i czują się najbezpieczniej. Ten projekt nazwany jest klinikami przeszłości i zyskał na popularności nie tylko wśród osób tracących pamięć, ale, z czasem i tych, którzy chcieliby powrócić do szczęśliwych chwil.

Powieść czytałam z różną ciekawością. Początek mnie zachwycił. Każde zdanie, stronę czy rozdział chłonęłam z niesłabnącym zainteresowaniem. Trochę słabszy, w mojej ocenie, był drugi rozdział. Jednak całość jest bardzo ciekawa i tworzy spójną całość.

Spodobał mi się pomysł na ratowanie przeszłości oraz zasięg, jaki miał dotyczyć ten projekt. Choć wymyślony dla docelowej grupy ludzi z problemami pamięci, to rozszerzenie i rozpropagowanie tego na szerszą skalę, stanowi ciekawą alternatywę, dla każdego. Dla ludzi rozczarowanych teraźniejszością stanowi wspaniałe spa dla mózgu. Którzy z nas, czasami nie mają dość świata, w którym obecnie przyszło im żyć i nie oddałby wszystkiego, aby powrócić do okresu swojego życia, który najlepiej wspominają oraz w którym czuli się szczęśliwymi.

Całość napisana pięknym stylem, wypełniona ciekawymi i mądrymi słowami, które chciałoby się zachować na długo. Ja tę powieść przeczytałam z dużą przyjemnością I polecam wszystkim, którzy lubią sięgnąć po trochę inną czy ambitną literaturę.