Feel Again recenzja

“Feel Again” Mony Kasten to trzecia książka z cyklu Begin Again, jest to książka, na którą czekałam najbardziej. Sawyer to bohaterka, która już od samego początku mnie zaintrygowała, wiedziałam, że mimo jej oschłego obycia potrafi kochać i być dobra. Poprzednie tomy bardzo mi się podobały, tym razem nie zawiodłam się i autorka podtrzymała poprzeczkę. Jestem bardzo ciekawa czy kolejny tomy będą mi się podobać jak te trzy, czy jednak w końcu powieje nudą i już tak bardzo nie będę podekscytowana czytaniem tego cyklu. Mona Kasten jak zawsze w przepiękny sposób przelała emocje na papier, co powoduje, że czytelnik nie potrafi się oderwać od jej książki.

Sawyer Dixon to twarda, lekko odizolowana młoda i utalentowana dziewczyna. Nie lubi nawiązywać bliższych relacji, ponieważ nie pozbierała się jeszcze po śmierci rodziców. Mur, którym się otoczyła, jest powoli kruszony, dzięki Isaac’owi, który staje na jej drodze i zmienia jej życie. Sawyer obrała sobie za cel zmienić styl Isaaca, chce go zmienić z nerda w prawdziwego bad boya. On będzie mógł w końcu poderwać dziewczynę na swój nowy wizerunek, a ona udokumentuje całą jego przemianę na kliszy fotograficznej. Emocje, od których się odcięła Sawyer zaczynają znów w niej krążyć dzięki Isaac’owi.

Już podczas lektury pierwszego tomu, zaintrygowała mnie postać Sawyer, zołza, puszczalska laska, która nie interesuje nikim, była bardzo ciekawą osobą i ogromnie tajemniczą. Gdy odkryłam fakt, że autorka z każdym kolejnym tomem bierze nowych głównych bohaterów, nie mogłam się doczekać tomu, w którym to ta tajemnicza i bezczelna dziewczyna będzie główną bohaterką. Mimo tego, że pomysł na historię jest powtarzalny to autorka potrafi przywiązać czytelnika do swojej powieści. Pióro Mony Kasten jest bardzo przyjemne w odbiorze, emocje wylewają się z każdej strony. Podczas lektury otrzymałam to, co uwielbiam w książkach New Adult, dobra młodzieżówka, napisana prostym i przystępnym językiem. Mimo powielania wielu schematów, odróżnia się od innych i zabiera czytelnika w bardzo ciekawą podróż. Autorka po raz kolejny pokazała nam, że potrafi stworzyć ciekawych bohaterów, którzy przywiążą nas do historii. Tym razem nie otrzymujemy Bad boya, lecz towarzyszymy zmaganiom by słodkiego nerda zmienić w tego złego, co prawda tylko z wyglądu, ale miło się czytało o tej przemianie. Strasznie podobał mi się kierunek, w którym rozwijała się ich znajomość. Najprzyjemniejszym aspektem tej części cyklu jest rozwijająca się przyjaźń głównych bohaterów, choć rodzące się zaufanie między Sawyer a Dawn było również kluczowe w całym cyklu książek. Przyznaję, że jest to, póki co, najlepsza część tego cyklu, przede mną jeszcze dwa tomy, lecz liczę, że autorka potrafi pisać na równym poziomie. Przyjemnie czytało się o parach z poprzednich części, powroty do nich nie były wciskane na siłę do historii, wręcz przeciwnie, historia płynęła, tak jakby czytelnik wkroczył w grupę znajomych i po kolei poznawał ich historię.