Sanitariuszka recenzja

Powstanie warszawskie wywołuje wiele emocji. Napisano o nim mnóstwo, dlatego przed Anetą Krasińską stało trudne zadanie, by kolejna książka na ten temat nie została uznana zwyczajnie za wtórną. Jak autorka wybrnęła z sytuacji?

Dotknęła powstańczego życia ludzi, którzy ratowali życie wielu walczącym i cywilom - sanitariuszek, lekarek i lekarzy.

Na początku poznajemy rodzinę Bogdańskich. Przyjdzie im doświadczyć bezwzględnego okrucieństwa okupanta. Czy przetrwają? Dwudziestoczteroletnia Amelia, utalentowana pianistka, robi wszystko, by utrzymać rodzinę. Udziela lekcji gry na pianinie, strzyże znajomych, sąsiadów. Jej młodsi bracia tuż przed powstaniem zaczynają angażować się w ruch wyzwoleńczy, co bardzo niepokoi Amelię. W końcu obaj decydują się wziąć udział w powstaniu, a ona chcąc mieć ich na oku, zapisuje się na kurs dla sanitariuszek.

Ta decyzja znacząco wpłynie na jej życie. Będzie naocznym świadkiem piekła zagotowanego warszawiakom przez okupanta. Ze śmiercią pod rękę, mimo gasnącej wokół nadziei będzie wraz z innymi ludźmi z medycznego zaplecza walczyć o przetrwanie i życie. Na duchu podtrzymują wszystkich marzenia o lepszym świecie dla przyszłych pokoleń.

W powieści znajdziemy też wątek rodzącego się uczucia między główną bohaterką a jednym z lekarzy, co ukazuje, że nawet w tak trudnym czasie ludzie potrzebują choć namiastki normalnego życia, bo to daje im nadzieję.
Autorka nie zapomniała o żyjących w Warszawie zwierzętach. U boku Amelii pojawia pies Szopen. Jest on przedstawicielem wielu czworonożnych przyjaciół człowieka, którzy również cierpieli z braku wody, jedzenia i ginęli pod gruzami walczącej Warszawy.

Muszę przyznać, że po trzech pierwszych rozdziałach pomyślałam, iż książce brakuje wątku, który trzymałby w niepewności, napędzał akcję. Potem przyszła myśl o tym, że taka kronika z codziennej powstańczej pracy/walki sanitariuszek i lekarzy, ich życia, problemów też jest potrzebna.

"Sanitariuszka" to powieść o silnych kobietach inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Napisana z niesamowitym wyczuciem i delikatnością wzrusza, budzi wiele emocji, przenosi w czasie. To wyjątkowa historia o walce, miłości, nadziei i marzeniach. Kolejne upamiętnienie zrywu warszawiaków obserwowanego z innej strony.