Sanitariuszka recenzja

Powstanie Warszawskie to wciąż trudny temat. Pojawia się masa pytań: Czy w ogóle było potrzebne, przecież pociągnęło za sobą tyle ofiar, przecież poniosło straszną klęskę. Dlaczego inne państwa nie przyszły w pomocą patrząc na wykrwawiającą się Warszawę? I czy w ogóle można było się do tego lepiej przygotować?
Na niektóre pytania nie poznamy odpowiedzi. Książka "Sanitariuszka" jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, może dlatego jest tak realna, nie koloryzowana, przedstawiająca całe piekło powstania warszawskiego. Zaczyna się od tego, że Warszawiacy mają już serdecznie dość okupacji i planują wygonić wroga z miasta. Marzą o wolności, życiu bez strachu, o normalności, której od lat nie doświadczyli. Głowna bohaterka Amelia miała swoje marzenia. Jej kariera pianistki świetnie się zapowiadała, jednak wojna pokrzyżowała wszystkie jej plany. Jej dwaj młodsi bracia postanawiają przystąpić do powstania i dziewczyna zastanawia się jak może w tym wszystkim pomóc. Rozpoczyna kurs przygotowujący na sanitariuszkę, w czasie którego poznaje pewnego lekarza.
Na początku akcja biegnie wolno, poznajemy bohaterów, ich rodziny. Całe miasto przygotowuje się do najważniejszego. Walki o wolność, która zaczyna się wraz z godziną W. Autorka pokazuje entuzjazm młodych ludzi. Niektórzy nawet sądzili, że jeden dzień wystarczy, żeby przegonić Niemców. Nie wystarczył. Ich zapał po czasie zostaje ostudzony, a oni boleśnie przekonają się, że rzeczywistość odbiega od ich marzeń, że może nie uda spełnić się ich marzenia o wolności.
W książce, na przykładzie życia Amelii, jest pokazany cały koszmar powstania. Dziewczyna przeszła piekło, przeżyła najgorsze upodlenie, głód, strach, stratę bliskich osób, a nawet gwałt. Czy w takich strasznych czasach jest miejsce na miłość? Czy w codzienności, kiedy śmierć czyha na każdym kroku jest miejsce na takie uczucia?
Autorka pokazuje, że człowiek może przetrwać bardzo wiele, dopóki widzi w tym wszystkim sens.
Bardzo lubię książki na faktach, a ta wciąga od pierwszych stron. Przeraża, daje do myślenia i pozwala docenić życie w wolnym kraju.

Książkę przeczytałam dzięki serwisowi Na kanapie.