Oszczędnego czarodzieja poradnik przetrwania w średniowiecznej Anglii recenzja

Uczciwie muszę przyznać, że Brandon Sanderson to jeden z moich ulubionych pisarzy. Jego seria Archiwum Burzowego Świata była moim pierwszym spotkaniem z autorem i przepadłam. Zakupiłam nawet „Warkocz ze Szmaragdowego Morza” i zbieram się na odwagę, aby przeczytać, bo wygląda mi na tematykę mocno nie moją, ale mam zaufanie do pisarza, że poprowadzi opowieść w taki sposób, że się zakocham.

Kiedy więc zobaczyłam tytuł „Oszczędnego czarodzieja poradnik przetrwania w średniowiecznej Anglii” od razu wiedziałam, że muszę przeczytać, bo nie dość, że średniowieczna Anglia, co od razu skojarzyło mi się z Robin Hoodem to jeszcze czarodziej, wiadomo czarownik Merlin i rycerze okrągłego stołu. No i dlaczego czarodziej ma być oszczędny i to jeszcze w tamtych czasach.

Historia rozkręca się powoli, oto mamy mężczyznę z amnezją, który znajduje się w nieznanej krainie z tytułowym podręcznikiem, mocno niekompletnym i próbuje odpowiedzieć sobie na pytanie, co tam robi? Specyfiką głównego bohatera jest mania oceniania wszystkiego i wszystkich wokół. Nawyk oceniania głównego bohatera 3 gwiazdki, po namyśle 4 za oryginalny pomysł. Kiedy już przyzwyczaimy się do tempa narracji, specyficznego humoru i zapoznamy z głównymi postaciami, czyli po jakiś 2 godzinach, powieść zaczyna wciągać. Czytelnik próbuje sobie odpowiedzieć na pytanie, o co chodzi i dlaczego wylądował w średniowiecznej Anglii.

Książkę słuchałam jako audiobooka i czasami chodziłam po ulicy z wielkim uśmiechem na twarzy, szczególnie kiedy w książce pojawiała się postać starszej matrony, która uwielbiała ładować się w kłopoty. Zdaję sobie jednak sprawę, że jest to poczucie humoru, które nie każdemu może przypaść do gustu.

Jest to fajna książka do przesłuchania i myślę, że w tej formie najbardziej się broni, bo jednak historia nie porywa. Niby mamy wszystkie elementy na miejscu: jest zagadka, niespodziewany zwrot akcji, kłamstwa, manipulacje, miłość, przyjaźń, zdrada, poświęcenie. I przyjemnie się jej słucha, ale nic poza tym. Nie jest to historia zapadająca w pamięć na długie wieczory, ale jeżeli ktoś chce spędzić kilka godzin słuchając zabawnej, lekkiej opowieści to jak najbardziej jest to właśnie taka książka.

Jakby powiedział Jonny 3,5 gwiazdki 😊