Poduszka na parapecie recenzja

Powieść to już trzecia książka Autorki, którą mam okazję poznać. Ta pozycja należy do literatury obyczajowej i w ciekawy, ale również nietuzinkowy sposób opowiada o problemie samotności, z którą mierzy się coraz więcej ludzi.

Autorka w pewnym sensie wykreowała trzy bohaterki. Dwie z nich są postaciami, wokół których rozgrywają się wydarzenia, trzecia natomiast to Narratorka, która komentuje to co się dzieje, ale jest również kimś w rodzaju przewodniczki po Podgórzu i Krzemionkach, czyli miejscu akcji.

Pozostałe dwie bohaterki różni praktycznie wszystko — zaczynając od wieku, przez poglądy na życie, a na zainteresowaniach i statusie społecznym kończąc. Łączy je jednak charakter — obie są nieprzyjazne dla ludzi i złośliwe. Właśnie, czy Dagmara i Jadwiga faktycznie takie są, czy może po prostu z jakichś względów muszą takie być? To pytanie nurtowało mnie przez cały czas, kiedy czytałam książkę, ale czy Czytelnik ostatecznie dostaje na nie odpowiedź? O tym przekonacie się jedynie, poznając tę historię, ja mogę Was tylko zapewnić, że zdecydowanie warto!

Izabella Agaczewska napisała kolejną bardzo dobrą książkę, chociaż tak różną nawet od "Alei Cichych Szeptów" z tego samego gatunku. To emocjonalna lektura, która naprawdę przypadła mi do gustu. Za bardzo ciekawy zabieg uważam wprowadzenie Narratorki — chociaż komentarze tej postaci nie zawsze uznawałam za konieczne, często dopełniała wydarzenia i dawała na nie szersze spojrzenie.

To, co uważam za wyjątkowe w powieści to niezwykle klimatyczne opisy miejsca akcji. Podgórze i Krzemionki to rejon Krakowa, który znam zdecydowanie mniej, ale dzięki takiemu przedstawieniu miałam wrażenie, że byłam w tych miejscach już niejedne raz i znam je bardzo dobrze. Często jest tak, że opisy w książkach bardzo mnie męczą, ale nie było tak w przypadku tej pozycji — nie rozciągały one niepotrzebnie akcji, nie pozwalały na nudę, tylko w odpowiednich proporcjach po prostu dopełniały treść.

"Poduszka na parapecie" to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać. Bardzo dobrze wykreowane bohaterki, opisy Krakowa i ważny temat samotności, który porusza Izabella Agaczewska to niekwestionowane atuty.

Za możliwość przeczytania powieści bardzo dziękuję Autorce.