Siedem sióstr recenzja

Saga rodzinna może kojarzyć się różnie - ckliwie, burzliwie, ciekawie, intrygująco, albo nudno. Nie miałam oczekiwań przed lekturą "Siedmiu sióstr", choć teściowa mówiła, że bardzo poleca. Z opisów zapowiadała się nieco... magicznie.



Lucinda Riley stworzyła świat ojca, Pa Salta i siedmiu adoptowanych dziewcząt nad brzegiem jeziora w pięknej Szwajcarii, gdzie rodzina zamieszkuje zamek, a dostać się do niego można jedynie motorówką. Wszystkie dziewczęta spotykamy w momencie śmierci przybranego ojca. Żadna z nich nie spodziewa się jak bardzo zmieni się ich życie za sprawą listów, które zostawił dla nich Pa Salt.
Z założenia każdy kolejny tom będzie opowiadał o losach innej siostry. Sióstr, które noszą imiona gwiazd konstelacji Siedem sióstr.

Pierwszy tom opowiada o Mai, która wybiera się do Brazylii, aby odnaleźć przodków. Spontaniczna decyzja o wyjeździe niespodziewanie przewraca jej życie do góry nogami.
Spodziewałam się istnego szperania w przeszłości, śledztwa od jednego śladu do drugiego i jak po nitce do kłębka rozwiązania tajemnicy. Lucinda Riley postanowiła jednak ująć to w całkiem inny sposób. Historia rodziny Mai to historia wielkiej, tragicznej miłości w czasach rozkwitu plantacji kawy, wielkiego krachu na Wall Street, a także budowy pomnika Chrystusa na górze Corcovado. Opisy ówczesnego życia w Rio de Janeiro, ale też w Paryżu były niesamowicie szczegółowe i ciekawe, więc poniekąd były magiczne.



Znając zakończenie wiem, że aby Maja mogła żyć dalej musiała poznać historię swojego pochodzenia. A może musiała poznać kogoś, kto będzie tą przyszłością...

Choć powieść ta to istny wyciskacz łez, to wyczuwam potencjał kolejnych tomów, zwłaszcza, że Ally, która jest bohaterką drugiej części jest zdecydowanie różna od bojaźliwej i smutnej Mai. Z chęcią sięgnę po kolejne części tej sagi.