Poczucie kresu recenzja

„Poczucie kresu” trafiło do mnie zupełnie przypadkiem, ale jak już wiemy, przypadki często okazują się tymi najlepszymi. Nie miałam nigdy wcześniej styczności z twórczością Juliana Barnesa. Po przeczytaniu „Poczucia kresu” zdecydowanie stwierdzam, że najwyższa pora nadrobić zaległości.
Historia opisana w tej książce jest na swój sposób codzienna, ale również skrajnie niezwykła. Przez dobre dwieście stron mamy możliwość prześledzenia prawie całego życia głównego bohatera, które nie jest wcale takie spokojne i normalne, na jakie by się wydawało. Sięgając po tę pozycję, szczerze miałam wrażenie, że będzie ona krążyć wokół pojęcia śmierci. Takie myślenie pokazuje, jak bardzo ludzie ograniczają się do stereotypowego znaczenia jakiegoś pojęcia. Z biegiem czasu i stron okazuje się, że głównym motywem jest przemijanie, które stanowi szybki przebieg życia, który zaczyna rozwijać swoją prędkość najbardziej, zaraz po ukończeniu szkoły. Okazuje się również z czasem, że wiele ludzi nie potrafi bądź po prostu nie daje sobie rady z przytłaczającą codziennością i związanymi z nią problemami. Niektórzy okazują się również za bardzo zamknięci w sobie, aby móc zrozumieć ich postępowanie lub motywy, których się podejmują. „Poczucie kresu” jest zdecydowanie lekturą godną uwagi. Ciężko jest się od niej oderwać, ponieważ oprócz pewnej fabuły, sprawia wrażenie czysto filozoficznego przekazu. Nie jest to z pewnością powieść, przy której, w czasie czytania można robić masę innych rzeczy. Wymaga ona odpowiedniego skupienia i przemyśleń, dlatego też mogę otwarcie powiedzieć, że książka ta pozostanie w głowie czytelnika na dłużej. W tym czasie z pewnością będziemy rozważać motywy postępowania wszystkich bohaterów, dlaczego historia od samego początku nie okazała się dla nas tak oczywista oraz przede wszystkim jak kruche wydaje się życie. Zdaniem Barnesa '' Człowiek zbliża się do kresu życia- nie samego życia, lecz czegoś innego: do kresu prawdopodobieństwa, że cokolwiek można w tym życiu zmienić".
Uważam, że jest to najlepsze podsumowanie „Poczucia kresu".
🌟Moja opinia- 8/10.