Najsłabsze ogniwo recenzja

Bardzo dobra to była książka. Taki smaczny kąsek, przy którym z rozkoszą spędziłam typowy jesienny wieczór w gronie herbaty, koca, kota i pukającej do okien nocy, która przypominała o nieuchronnie mijającym czasie, złodzieju snu. Zmęczenie wygrało, Malecki musiał poczekać z finałem do dnia następnego. Po fenomenalnej dla mnie "Żałobnicy", dość interesującej "Zadrze" przyszedł czas na trzecie spotkanie z autorem, który nie ukrywa, iż jego twórczość rozpoczęła się od książek Cobena. Muszę się zgodzić, że widać tę analogię, zbieżne pomysły, bardzo dokładne wprowadzenie do bieżącej sytuacji, jak i drobiazgowość w opisach, która (na szczęście!) nie jest tak dosadna jak u Harlana, ale jednak jest.

Najbliżsi zarówno z rodziny, jak i z otoczenia poczytnego pisarza powieści obyczajowych przepadają bez śladu. Domysły są różne, jedni twierdzą, iż zaginieni chcieli zniknąć, inni twierdzą, że za brakiem śladów kryje się tragedia. Bohater uparcie toruje sobie drogę, na której co rusz widać porzucone elementy tajemnicy i gęstą sieć kłamstw, które ktoś uparcie rozrzuca. Gdzie są zaginieni? Co się z nimi stało? Czy zaginionych łączy wspólny mianownik, a może za każdą postacią kryje się odrębna, niezależna historia? Policja, prokuratura, dziennikarze, postronni obywatele na czele z Piotrem próbują rozwikłać tę zagadkę.

"Najsłabsze ogniwo" kryje w sobie wiele na pozór niezwiązanych wątków, które w miarę czytania nabierają intensywniejszych barw, by na koniec ukazać zaskakuje rozwiązanie. Przyznaję, Małecki podrzucił mi tyle elementów, różnych tropów, iż niemal do końca nie byłam przekonana, co kryje się za zaginięciami oraz czy cokolwiek może je ze sobą łączyć. Jednocześnie autor zawiązał kilka przestrzeni (teraźniejszość, przeszłość, rewizja/obrazy, co do których zachodzi w czytelniku wątpliwość, czy kiedykolwiek miały miejsce), odrębnych nikłych wątków, które w późniejszym czasie jednak zgrabnie pasują do całości.
Nietuzinkowe pomysły, lekki styl, drążące emocje, które nie pozwalają mi odłożyć książki na później - to lubię i to właśnie otrzymuję od Małeckiego, ilekroć sięgam po jego książki. Tym razem nie mogło być inaczej.