Okiem pilota recenzja

Moje zainteresowanie lotnictwem ogranicza się do znajomości treści książki “Dywizjon 303”, filmu “Sully” oraz aplikacji Flightradar24, z której korzystam, gdy ujrzę nad sobą jakiś samolot. Wtedy jaram się jak małe dziecko, cóż to za cudo techniki jest w ramionach nieba i skąd dokąd leci.

Tym większa była radość, że ja laik mogę poszerzyć swoje horyzonty dzięki publikacji “Przymrużonym okiem pilota prywatnego”, jaka wyszła spod pióra Tomasza Siembidy.

Chwytliwa okładka i tytuł to jedno. Drugie to, co ta książka niesie za sobą. A jest to bardzo interesujący punkt widzenia na temat lotnictwa z poziomu człowieka, który kocha latać, czyli Siembidy. Autor potrafi pisać gorzko, dowcipnie, a nawet dosadnie. W każdym razie ma oryginalny styl wyrażania poglądów. I mnie on przypadł do gustu.

Dlaczego na samoloty mówi się statki powietrzne? Jakie są różnice między europejską a amerykańską szkołą latania? Czy kapitan Wrona to faktycznie bohater? Czy warto zainwestować we własny samolot? Co powinniśmy wiedzieć o Centralnym Porcie Komunikacyjnym? Czy Smoleńsk czegoś nas nauczył? Co kryje się za stereotypami dotyczącymi załóg latających zawodowo? To tylko część zagadnień, którym przygląda się Siembida. Jest tego sporo i sporą wiedzę wchłania nasz mózg. Jak autor książki przekonuje o lotnictwie można o wiele więcej. Tak więc z przymrużeniem oka będę czekała na drugą część wywodów, jeśli takowe zostaną wydane.

Jest też wątek autobiograficzny. Powód, dla którego autor zaczął latać. Są to czułe struny życiorysu. Nie każdy odważyłby się na tak szczere wyznania. Fakt, że felietony i eseje zawarte w książce to zbiór zaktualizowanych tekstów z bloga Siembidy napisanych w latach 2014-2019. Niestety nie znałam tej strony internetowej. Dlatego uważam, że wydanie książki było dobrym posunięciem.

P.S.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Recenzowanie książki, która jest dobra to przyjemność. Podwójna, jeśli jej autor grał kiedyś w zespole Firebirds. Sentyment do polskiej muzyki lat 90’ pozostał...