Kill znaczy zabić. Ulice strachu recenzja

„Kill znaczy zabić” to opowieść o Gretchen, która właśnie zaczyna naukę w nowej szkole i pragnie dostać się do zespołu cheerleaderek. Jednak nie jest to takie proste. Musi rywalizować z Devrą, która staje się jej największym wrogiem. Do czego posuną się obie dziewczyny, chcąc otrzymać miejsce w drużynie? Czy na pewno chodzi tylko o miejsce w składzie? Ta przerażająca historia zostanie na długo zapamiętana przez każdego czytelnika.

Książka zaczyna się niewinnie i przez długi czas wygląda na to, że jest to jedynie opowieść o kłótni i rywalizacji dwóch nastolatek, które chciałyby zostać cheerleaderkami, ale… nic bardziej mylnego! Tak, jak inne powieści z serii „Ulica Strachu”, ta książka z czasem się rozkręca, a niektóre wydarzenia mrożą krew w żyłach. Oczywiście nie mogło też zabraknąć charakterystycznego dla R.L. Stine’a zakończenia, które całkowicie mąci czytelnikowi w głowie i nie daje spokojnie zasnąć.

Wbrew pozorom książki z tej serii czyta się bardzo szybko, lekko i z przyjemnością, nawet pomimo tego, że napięcie rośnie z każdą przeczytaną stroną. Jest to horror, ale bardziej młodzieżowy, więc nie znajdziemy tutaj bardzo zaawansowanego słownictwa i całkowicie niezrozumiałych nadprzyrodzonych scen tak, jak np. w książkach Kinga. Jest to idealna lektura na nudny wieczór.

Biorąc pod uwagę wszystkie książki z tej serii, które zostały wydane w Polsce, to ta część podobała mi się najmniej. Dwie poprzednie części jakoś bardziej przypadły mi do gustu, ale jedno trzeba tej książce przyznać: Jest niesamowicie nieprzewidywalna. To jedna z tych opowieści, w których, gdy już wiesz, jak się skończy, to wszystko diametralnie się zmienia, a na jaw wychodzą całkiem nowe fakty, które zmieniają cały twój pogląd na daną sytuację i bohaterów.

Bardzo spodobała mi się twórczość tego autora i mam nadzieję, że w przyszłości wyjdzie więcej jego książek w polskim wydaniu, zwłaszcza że te okładki są naprawdę obłędne. Nie ocenia się książki po okładce, ale mogę Was zapewnić, że treść tych książek jest równie niesamowita i zapierająca dech w piersiach. Polecam!