Rytuały recenzja

Dmitrij Xygalatas "Rytuały", Pozornie bezsensowne działania, które nadają życiu sens, przełożyła Nika Sztorc,

Nie wszystkie książki serii @_zrozum polubiłam. Pomiędzy tymi idealnie pod moją czytelniczą ciekawość skrojonymi, zdarzały się również mniej interesujące. Czasem z dziedziny, która jest mi dość daleka, albo napisane w sposób nie dający szans na głębsze zainteresowanie treścią. Jednak wśród kilkunastu już wydanych pozycji, mam również swoich ulubieńców - częściej z pogranicza szeroko rozumianej humanistyki niż nauk ścisłych, choć i pomiędzy nimi są pozycje, które dobrze wspominam. Teraz na listę ulubionych i jednocześnie polecanych trafiają również "Rytuały".

Nie zawsze mamy nawet świadomość jak wiele jest zachowań i czynności, które praktykujemy w określony i powtarzalny sposób. Czujemy się wtedy bezpieczniej, uporządkowujemy przestrzeń wokół nas, wreszcie dążymy do tego, by to co nas otacza było harmonijne, nawet jeśli niektóre rytuały mogą wydawać się niezwykle dziwaczne.

Autor zaskakuje już na samym początku, opisując postawę słoni, które potrafią czuwać nad ciałem nieżyjącego już członka ich społeczności, a potem nawet po latach wracać w miejsce, by odwiedzić kości zmarłych krewnych. Ale to głównie ludzie, jako istoty inteligentne, wykształcili w swoich społecznościach cały szereg zachowań, które systematycznie powtarzane, mają zapewnić im dodatkowe życiowe korzyści.

Mnóstwo rytuałów posiadają sportowcy, nie tylko jakby nam się wydawało, żeby zwiększyć swoje szanse na powodzenie, ale również majacych na celu koncentrację i wyciszenie organizmu przed czekającą ich wyczerpującą rywalizacją. W tym miejscu przypomina mi się jeden z poprzednich selekcjonerów reprezentacji Polski w piłce nożnej Adam Nawałka, którego jadący na mecz autobus z zawodnikami nie miał prawa wyruszyć tyłem. Rytuał to był jeszcze czy może już przesąd?

"Rytuały" nie są jedynie książką o ludzkich pojedynczych działaniach. Autor szeroko opisuje również te ceremonie, które w społecznościach są kultywowane od setek lat. Przechodząc długotrwały proces zmian kulturowych, miały szansę przetrwać próbę czasu. Przyznam, że całość czyta się niezwykle ciekawie. Tym bardziej, że autor badaniom nad ludzkimi zachowaniami ubranymi w formę przeróżnych rytuałów poświęcił dwie dekady swojego życia.