Ania z Zielonego Wzgórza recenzja

Trzeba przyznać, że Ania Shirley to osoba nietuzinkowa. Wiedzą o tym wszyscy mieszkańcy Avonlea... i cała reszta świata właściwie też. No bo czy ktoś z was nie czytał słynnej książki Lucy Maud Montgomery? Albo jeśli już jakimś cudem udało wam się uniknąć tej lektury w szkole, to czy przynajmniej o niej nie słyszeliście?

No właśnie.

Kim jest Ania - każdy wie. To sierota przygarnięta przez rodzeństwo Cuthbertów z Zielonego Wzgórza. Jaka jest Ania - każdy wie. Zwariowana, uparta, inteligentna. Jakie są cechy charakterystyczne tej dziewczyny - każdy wie. Ponadprzeciętna wyobraźnia i wyjątkowe upodobanie do ładowania się w kłopoty. Jak Ania wygląda - też każdy wie. Jest chuda, blada, piegowata i oczywiście rudowłosa.

Prawdziwi fani znają jej przygody na pamięć: upicie Diany winem, dodanie do ciasta kropli walerianowych, rozbicie szkolnej tabliczki na głowie Gilberta czy ufarbowanie sobie włosów na zielono. Pamiętacie? Jasne, że pamiętacie.

"Ania z Zielonego Wzgórza" to naprawdę wspaniała lektura. Myślę, że możecie sobie wyobrazić ile zabawy miałam podczas odświeżania sobie jej treści :)

Jeśli jednak są jeszcze tacy, którym udało się w życiu z "Anią" minąć, powinni jak najszybciej nadrobić zaległości. Są ku temu przynajmniej trzy powody:

1. Wszyscy (naprawdę wszyscy) poza wami już czytali tę książkę. Trochę głupio przyznać się w towarzystwie, że nie zna się takiego klasyka. Kto wie, może czytanie stanie się znowu modne i będzie królowało podczas rozmów na salonach? Zastanawialiście się co wtedy? No właśnie. A powinniście.

2. Jest to pozycja obowiązkowa na liście każdego prawdziwego miłośnika kłopotów. A wiadomo, że takich u nas nie brakuje. "Ania" jest wielką kopalnią inspiracji.

3. Gilbert. Gilbert jest powodem numer 3. Cudownie tajemniczy, a przez to baaardzo pociągający. A ona uparcie nie chce wybaczyć mu błędu, który popełnił. Hm, chyba właśnie się zakochałam :)