Książę ciemności recenzja

Elinor i Lydia Harriman są wpędzonymi, przez rozpustną i chorą matkę, w biedotę siostrami. Zmuszone do wyprowadzki z Anglii mieszkają w biednej dzielnicy Paryża, a ich głównym zadaniem jest ciągła opieka oraz jednocześnie walka z matką. Tym razem znajdują się one w ciężkim położeniu, gdyż rodzicielka zabrała z domu ostatnie pieniądze i wybrała się, wraz ze swym rozpustnym kompanem, do posiadłości wszelkich rozkoszy- do domu mężczyzny o przydomku książę ciemności. Hrabia Francis Rohan jest organizatorem przyjęć, których głównym tematem jest hasło: Róbcie co wam się podoba. Przez jego dom przewijają się więc znudzeni i zepsuci arystokraci, i spełniają w nim swoje zachcianki z każdej możliwej dziedziny życia. W to właśnie miejsce udaje się odważna i odpowiedzialna Elinor, aby odnaleźć i zabrać do domu swoją matkę. Nie spodziewa się ona jednak, że sam książę ciemności zwróci na nią uwagę i postanowi zawalczyć o jej względy.

Wrażenia i rekomendacje
Główną fabułą jest w tej powieści oczywiście relacja między hrabią, a zubożałą arystokratką Elinor. On ma wszystko i jeszcze więcej, folguje każdej swojej zachciance i od pewnego czasu odczuwa przez to ogromną nudę. Ona natomiast musi być poważna i odpowiedzialna, gdyż zajmuje się nie tylko sobą, lecz również matką oraz piękną siostrą. Elinor jest dziewczyną, która przez okropny charakter matki musiała wiele przejść, dlatego ma spore problemy z okazywaniem zaufania, a tym bardziej z zaangażowaniem. Nie poddaje się jednak i ciągle walczy o lepsze życie dla swoich bliskich, nawet gdyby miało się to odbyć kosztem zamążpójścia z rozsądku a nie z miłości.

Ciekawe w tej historii wydało mi się nawiązanie do rozpusty ogarniającej warstwę arystokratyczną w XIX w. Był to dla mnie interesujący wątek, z którym od dłuższego czasu nie miałam do czynienia. Dodatkowo po raz kolejny spotkałam się w tej książce z przedstawieniem tego, jak ciężko było kobietom, które nie miały męża oraz odziedziczonego spadku. Język i styl nie sprawiają tutaj trudności, dlatego w trakcie czytania można się spokojnie rozluźnić.

Podobała mi się ta książka, gdyż mogłam w niej zaobserwować jaki wpływ na zdemoralizowany charakter może mieć budzące się uczucie do drugiej osoby. Z emocjami również czytałam o intrydze, mającej na celu zabicie Elinor. Polecam głównie fascynatkom bad boyów :)