Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów recenzja

"Rozmowy z psychopatami" to moja pierwsza książka tego autora. O poprzedniej słyszałam same dobre opinie, więc tym bardziej bardzo chciałam przeczytać tą pozycję. Niestety muszę przyznać, że się na niej odrobinę zawiodłam. Oczywiście pod pewnymi względami książka jest ciekawa. Przykładem tutaj może być przedstawienie dokładnego portretu psychologicznego każdego z przedstawionych przestępców. Analiza takiej osoby rozpoczyna się już od lat dzieciństwa. Widać, że autor poświęcił wiele czasu na zapoznanie się z każdym życiorysem, poznał od podstaw cechy charakteru, przeprowadził wywiady z bliskimi, policjantami, kolegami - jeśli takowi byli. A jednak czegoś mi brakowało.

Jak wskazuje tytuł miały być to rozmowy z psychopatami plus studium nad ich osobami. Przynajmniej takie odnosi się wrażenie. Niestety autor przytoczył bardzo mało wspomnianych dialogów, zaledwie jakieś fragmenty, które tak naprawdę nie dają zbyt wielkiej możliwości czytelnikowi na zapoznanie się z tokiem myślenia danego psychopaty. Przez większość czasu to autor próbuje narzucić swoje zdanie na temat wymienionych przypadków. Podaje własne wnioski wyciągnięte na podstawie korespondencji - listy, maile - oraz przeprowadzonych wywiadów. Zbyt często też autor odsyła do swoich innych książek, w których pisze o tych samych przypadkach przedstawionych w niniejszej pozycji wspominając, że przedstawienie tutaj tych samych osób jest tylko małym skrótem bo tu chodzi o analizę, a nie opisanie zbrodni. Hmm...

Kolejną wadą książki jest zbyt częste podkreślanie udziału Pana Christophera w rozwiązaniu spraw i wyciągnięciu potrzebnych zeznań od każdego przedstawionego psychopaty, które w dużej mierze przyczyniły się do odnalezienia zwłok. Zasługi te urosły w oczach autora do takiej rangi, że należy się tym chwalić na prawo i lewo, ciągle to podkreślać aż czytelnik zrozumie, że to wszystko naprawdę tylko dzięki jego sprytowi zostało rozwiązane. Autor również zbyt często podkreśla swój bystry umysł i przebiegłość, co w pewnym momencie robi się po prostu nużące. Osobiście książka mi się dłużyła.