W kolejnym zbiorze wywiadów pani Jucewicz z psychoterapeutami, popularyzatorami nauki i naukowcami, nie mówi się wiele trudnościach wyboru, jak sugeruje tytuł, to po prostu zbiór rozmów na tematy psychologiczne. Poziom jest nierówny, obok wywiadów bardzo ciekawych, mamy też nudne, które nie zrobiły na mnie żadnego wrażenia
Zdecydowanie najciekawsza jest rozmowa z psychoterapeutką Ewą Chalimoniuk, mówiąca o układaniu sobie relacji z rodzicami, którzy nas odrzucili lub mocno skrzywdzili w dzieciństwie. Mówi Chalimoniuk, że nie ma co liczyć, iż po latach rodzice przyznają się do swoich win, raczej będą mieli pretensje do dzieci za odgrzebywanie starych ran: wina znów zostanie przerzucona na potomków. Dorosłe dzieci powinny raczej zaakceptować fakt, że krzywdzący je rodzic już się nie zmieni, lepiej poszukać czegoś dobrego w swoim dzieciństwie i przyznać, że odrzucenie przez rodziców brało się z ich własnych ograniczeń i problemów.
Ciekawie też mówi Chalimoniuk o sytuacji, gdy rodzice wciąż upokarzają i krzywdzą dorosłe już dzieci. Radzi stawiać granice i zawieszać stosunki jeśli rodzic nie chce zmienić swego postępowania. Ale to trudny proces, wymagający determinacji i oparcia w innych ludziach. Poza tym „tak naprawdę tylko dobra więź z rodzicem pozwala na dobrą separację – uzyskanie dorosłej autonomii, wzajemny szacunek. Jeśli to nie miało miejsca, musimy w dorosłym życiu, niestety, włożyć w to więcej wysiłku.” Bardzo inspirujący wywiad.
Z kolei Susan Pinker mówi, jak ważne jest utrzymywanie licznych bliskich relacji z innymi osobami, to w decydującym stopniu wpływa na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne. I nie chodzi tu o skajpowanie czy wysyłanie SMS-ów, tylko o kontakt twarzą w twarz: „Przywykliśmy już do myśli, że kontakt offline i online mają taką samą wartość, ale podobne badania pokazują, że znacznie różnią się one wpływem na naszą psychikę i na ciało.” Poza tym „W budowanie i podtrzymywanie więzi trzeba, jak to się mówi, „zainwestować”. Pewne badania pokazują, że jeśli nie spotkamy się z bliską osobą w okresie od półtora roku do pięciu lat, to ta więź się rozpadnie.” Wywiad w gruncie rzeczy powtarza tezy z książki 'Efekt wioski', z pewnością po nią sięgnę.
Mamy jeszcze wywiad z Barrym Schwartzem, który w gruncie rzeczy opowiada o swojej książce 'Paradoks wyboru'. Mówi, że coraz więcej wokół nas jest 'maksymalistów', którzy zawsze chcą wybrać jak najlepiej: hotel, miejsce na wakacje, samochód itd., itp. Ci ludzie są z reguły niezadowoleni po podjęciu decyzji, bo nigdy nie wiedzą, czy ich wybór był najlepszy. Lepsza wg Schwartza jest: „Zgoda na to, co „wystarczająco dobre”. Ludzi, którzy w taki sposób dokonują wyborów, nazywam satysfakcjonalistami.” Ale to trudne, bo „żyjemy w kulturze, która promuje maksymalizm.” Ciekawe...
Pozostałe wywiady już nie są tak interesujące, ale myślę, że każdy znajdzie w tym zbiorze coś dla siebie.