Rozgrywka recenzja

Na początku krótko o fabule. Cassie zaczyna właśnie rok akademicki i mieszka razem z przyjaciółką. Jest przeciętną dziewczyną, nie wyróżniającą się niczym specjalnym. Wpada jednak w oko najsłynniejszemu w całym college'u , szkolnemu playboyowi. Z początku świeża studentka stara się unikać chłopaka, jednak on nie daje tak łatwo za wygraną. Stara się zmienić samego siebie, by nigdy nie zawieźć Cassie, jednak oboje mają problem z zaufaniem, co będzie prowadzić do kilku nieporozumień.

Cassie kocha fotografię. Z długo zbieranych pieniędzy w końcu kupiła wymarzony aparat fotograficzny i zaczęła rozwijać swój niezwykły talent.
,, Ręcznie ustawiłam ostrość i migawkę, po czym nacisnęłam spust, rozległo się znajome kliknięcie, które tak bardzo kochałam".
Na czas studiów zamieszkała z najlepszą przyjaciółką w wynajmowanym przez jej rodziców mieszkaniu. Już na pierwszej akademickiej imprezie zauważa Jacka, znanego przez wszystkich szkolnego playboya i łamacza serc. Zgodnie z przestrogami od przyjaciółki postanawia trzymać się od niego z daleka. Pomimo tego, że coś ciągnie ją w jego stronie, to nie chce temu ulec. Przez relacje z ojcem, który nigdy nie dotrzymywał słowa i nie raz czuła się przez niego upokorzona , ma problemy z obdarzaniem innych zaufaniem. Obawia się z ich strony, tego że ją zawiodą, zdradzą...
Gdy zaczyna czuć coś do popularnego chłopaka, nie wie jak się zachować : pozwolić by wkroczył w jej życie i miał okazje by ją zranić czy odepchnąć go od siebie i na zawsze żyć w samotności i obawie przed innymi. Jak można się domyślić, postanawia zaryzykować , jednak przyjdzie jej niestety za to niejednokrotnie zapłacić.
,,-(...) jestem pokiereszowana.- Wszyscy jesteśmy. Stąd wiemy, że żyjemy. Miłość to prawdziwe pole walki! (...) Nasze blizny nie pokazują nam kierunku, w którym powinniśmy zmierzać, Cass, lecz przypominają, skąd przyszliśmy."


W momencie w którym wszystko będzie się już wydawało zniszczone i zakopane, główna bohaterka nie podda się, pomimo tego, że nie będzie już żadnej nadziei. Jest gotowa walczyć o swoje. Odnajdzie w sobie siłę, której można tylko pozazdrościć. Jej determinacja, silna wola i wielkie serce dodaje ogromnej otuchy czytelnikowi.


Jack z pozoru płytki student, uznawany jest za szkolnego playboya, który nigdy nie spotyka się z tą samą dziewczyną dwa razy. Jest największą gwiazdą szkolnej drużyny baseballowej, za którym szaleją wszystkie dziewczyny na campusie. Przystojny, pewny siebie, zarozumiały, jednak to tylko zewnętrze pozory, tak na prawdę życie zafundowało mu wiele przeszkód, a to kim się stał zawdzięczał dążeniu do wyższego celu. Pod maską jaką nosi na co dzień można odkryć miłego, opiekuńczego, gotowego do poświęceń chłopaka. Opuszczenie przez rodziców odbiło na nim swoje piętno. Wraz z bratem, który jest dla niego najważniejszy zamieszkał wówczas u dziadków. Tak jak Cassie ma problemy z zaufaniem. W tej powieści wykazał się lojalnością i wytrwałością w swoich postanowieniach... niestety tylko do pewnego czasu.
,, Co ja robiłem?(...) Wyobraziłem sobie, że potrafię stać się niewidzialny.(...) Uśmiechnąłem się z przymusem. Część mnie dusiła się coraz bardziej z każdym krokiem.(...)Czułem się wypalony. Pusty. Pozbawiony wszelkich uczuć."Jeden błąd jak przekonał się o tym Jack, może zmienić całe życie. Jeden głupi błąd może zrujnować nawet najlepsze życie i pozbawić nas wszelkich nadziei i marzeń. Chcąc postępować właściwie zatracamy siebie i stajemy się tylko cieniem dawnej osobowości.
,,Zwróciłeś kiedyś uwagę na to, jak piękne bywają słowa? Jak łatwo jest mówić coś, co się wie, że ktoś chce usłyszeć? Jak kilkoma marnymi zdaniami można wpłynąć na czyjeś całe życie? Ale kiedy w ślad za nimi nie idą czyny, słowa są zupełnie bezużyteczne. To tylko dźwięki i sylaby. Nieznaczące zupełnie nic."

Chciałabym w tej książce zwrócić również uwagę na pewną postać. Nie mogę napisać o kogo chodzi, ponieważ choć pojawia się ona dopiero pod koniec powieści, odgrywa znaczącą rolę, a jej zdradzenie byłoby ogromnym spoilerem.
Zainteresowałam się tą osobą, ponieważ uosabia praktycznie same złe cechy. Ukazuje jacy ludzie potrafią być egoistyczni,samolubni oraz co dla własnego bogactwa są zdolni zniszczyć . Można ją nazwać wewnętrznie pustą, bo poza zwykłymi zachciankami i zamartwianiem się tylko o siebie, nie jest zdolna do prawdziwej miłości, poświęcenia, a nawet do szczerych uczuć.

Całą książkę czyta się szybko i przyjemnie.Miłość jest tutaj połączona z pasjami bohaterów. Ich zaangażowanie i poświęcenie dla fotografii czy sportu jest niezwykłe. To co kochają pozwala im oderwać się od codzienności i problemów, oraz poczuć się wartym i godnym swojego życia. Możemy również zaobserwować jak ludzie zmieniają się, gdy ujrzymy ich bez maski; gdy pozornie bezduszni i płytcy ludzie są tak na prawdę ukształtowani są przez trudną przeszłość.

Jedynym minusem tej powieści jest jej sam początek. Pomimo tego, że obydwoje bohaterowie mają problemy z zaufaniem, to bardzo szybko darzą nim siebie na wzajem. Nie podobało mi się też to, że zaledwie po kilkunastu stronach autorka postanowiła przenieść całą historię o miesiąc do przodu. Wydaje mi się, że w ten sposób pozbawiła czytelników możliwości obserwowania rozwoju początków relacji między bohaterami. Brakowało mi fragmentów, gdzie Jack i Cassie zaczęli by darzyć się stopniowo szacunkiem i zaufaniem, po prostu wydawało mi się, że wycięto tak jakby cały początek.