Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów recenzja

„Rozmowy z psychopatami” autorstwa Christopher Bery-Dee to niesamowity reportaż o tym, do czego zdolni są ludzie. Mówi się, że tylko 1% społeczeństwa spełnia kryteria dotyczące psychopatii bądź socjopatii. Rozejrzyj się. Okazuje się, że „oni” są jak kameleon, wtapiają się w społeczeństwo, rzucają na nas urok, ich nie da się nie lubić. Co jeśli kobieta z telewizji jest zupełnie inną osobą niż tą, za którą się podaje? Co byś zrobił, gdyby się okazało, że twój lekarz rodzinny ma za sobą dwieście ofiar, a Ty, drogi Czytelniku, możesz być następny?

Christopher zebrał mroczne i prawdziwe historie o ludziach, nie ukrywa ich nazwisk, cytuje ich wypowiedzi. Po samym tytule spodziewałam się, że to będą prawdziwe rozmowy z analizą, takie dokładnie jak mamy możliwość oglądać w reportażach o seryjnych mordercach. Autor jednak skupia się na analizie psychologicznej, pozwala wniknąć nam w umysł psychopatów, którzy czasami myśleli, że naprawdę istnieje zbrodnia doskonała. Niektóre z historii zapierają dech w piersiach, nie mieści nam się w głowach ich prawdziwość, surowość. Ta książka była dla mnie ciężka psychicznie, nawet jeśli wiele nazwisk było dla mnie nieznanych, tak w brutalny sposób dowiedziałam się, na czym polega psychopatia i że ludzie czasami naprawdę nie mają skrupułów.

Podróż w głąb umysłów zmusza nas do przemyśleń, autor tłumaczy wszystko tak prosty sposób, że informacje powoli układają się w głowie. Nie trzeba być psychologiem, lekarzem czy psychiatrą, aby zrozumieć to, co Christopher próbuje nam przekazać. Podziwiam jego odwagę, a jednocześnie niewyobrażalny spryt. Na kartach reportażu zdradza niesamowitą sztukę manipulacji, to jak rozmawiał z kolejnymi „bestiami”, aby poznać prawdę. Jeśli ktoś często ogląda programy z seryjnymi mordercami i boi się, że informacje będą się powielać, to rozwiewam wątpliwości. Autor bardzo wiele dodaje swojej analizy, odnosząc się również do innych artykułów naukowych czy listy cech diagnostycznych psychopatii. Omawiane są tu dokładniej przypadki: Oscar Pistorius, Harold Shipman, Melanie Lyn McGuire, Michael Bruce Ross, Kenneth Alessio Bianchi, John David Guise Cannan, Kenneth Allen McDuff, John Robinson oraz inny sławi, którzy przytaczani są w tekście w formie przykładów.

Uważam, że ten reportaż to też przestroga, abyśmy byli uważniejsi, mniej ufni, zwracali uwagę na alarmujące zachowania i zawsze zgłaszali przejaw psychopatii. Większość tych przestępców to ludzie w białych kołnierzykach z zaburzeniami narcystycznymi, którzy sądzą, że im wszystko wolno. Spora część zbrodni bazowała na naiwności swoich ofiar - myśleli, że ktoś chce im pomóc, a już nie wracali do swoich bliskich… Przeraziła mnie jedna informacja, która myślę, że nie popsuje Wam przyjemności czytania. Nie mogę się pozbierać po tym, jak psychopaci odgradzają się emocjonalnym murem od swoich ofiar, ból sprawia im przyjemność i rozkładające się ciała stanowią jedną z uciech. To okropne!

Myślę, że każdy kto lubi kryminały, thrillery, powinien sięgnąć po reportaż Christophera Berry-Bee „Rozmowy z psychopatami”, bo wtedy lepiej będzie rozumiał spójność i kreację psychologiczną bohaterów ulubionego gatunku. Serdecznie Was do tego zachęcam, mi bardzo otworzyła oczy.

Za możliwość zajrzenia w głąb umysłów psychopatów serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.