Rozdroża recenzja

"Rozdroża" opowiadają historię ludzi zamieszkujących Śląsk w latach 1934 - 1946. Jest to czas bardzo burzliwy pod względem politycznym i społecznym. Obok siebie mieszkają Ślązacy, Polacy i Niemcy. W tym tyglu wielokulturowym mieszka rodzina Sophie Trauter. Coraz trudniej jest się im odnaleźć w zmieniającej się rzeczywistości. Na dodatek Sophia wychodzi za mąż za Polaka. Wszak miłość nie rozróżnia narodowości. Jednak wybuch II wojny światowej rozdziela małżonków. Władek zostaje wcielony do wojska, a Sophia wyjeżdża do Pszczyny, aby pracować jako stenotypistka. Jak potoczą się losy rodziny Trauter i Zaleskich, to już musicie sami sprawdzić czytając książkę.

"Rozdroża" to powieść o miłości, tęsknocie, poświęceniu, walce z uprzedzeniami, poszukiwaniu własnej tożsamości i przynależności narodowej. Jest to historia pełna rozterek moralnych i etycznych, o skomplikowanych losach mieszkańców Śląska, którzy z dnia na dzień stanęli przeciwko sobie. Autorka w bardzo przystępny sposób opisała klimat tamtych dni. Na przykładzie kilku rodzin pokazała jak ludzie radzili sobie z trudami dnia codziennego. Brak jedzenia, pracy, poczucia bezpieczeństwa są to problemy, z którymi zmagają się bohaterowie książki. Za najmniejsze przewinienie można stracić życie, strach towarzyszy im w każdej minucie życia.

Narracja powieści jest prowadzona w pierwszej osobie przez Sophię/Zofię. Poznajemy ją jako starszą panią, która wspomina swoją młodość, gdy była nastolatką, a później młodą mężatką. W krótkich rozdziałach, które zostały podzielone na pojedyncze kartki z pamiętnika, dowiadujemy się jak wyglądało życie w latach trzydziestych i czterdziestych XX w. Poznajemy radości i troski dnia codziennego jakich doświadczyła główna bohaterka oraz jej najbliżsi. Pomimo że niektóre problemy zostały tylko zasygnalizowane, to i tak oddają dramatyzm i brutalność, których doświadczali ludzie w czasie wojny.
Polecam "Rozdroża", bo przybliżą wam historię Śląska. Książkę czyta się szybko, dzięki lekkiemu stylowi pisarskiemu autorki.