Alibi recenzja

Sandra Brown to autorka naprawdę wielu tytułów. Jednak tytuł „Alibi” to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Zaintrygowana opisem i jako wielbicielka gatunku musiałam wprost ją przeczytać. I spodobała mi się, chociaż spodziewałam się czegoś lepszego. Tytuł miło się czyta, wciąga, intryguje. Zagadka kryminalna została dobrze skonstruowana, a koniec oczywiście zaskoczył. Ale w moim mniemaniu po prostu za dużo tu romansu. Na szczęście nie zapuszcza korzeni do wszystkich wątków. Sprawił jednak, że z dobrej kryminalnej historii zrobił się romans z kryminałem w tle…

Kiedy prokurator Hammond Cross poznaje niebywale niezwykłą kobietę, w hotelu w Charlestone dochodzi do morderstwa znanego acz znienawidzonego bogacza Lute’a Pettijohna. Nikt nikogo nie widział, jednak wszystko wskazuje na to, że to zabójstwo z zemsty. Jak się okazuje, jedną z podejrzanych staje się kobieta poznana przez Hammonda, która po upojnej nocy znika z jego życia. Prokurator zdaje się być w kropce – romans z domniemaną zabójczynią zrujnowałby mu karierę. Zwłaszcza, że staje się głównym kandydatem na stanowisko prokuratora okręgowego, a konkurencja nie śpi…

Spodziewałam się romansu, nie mówię, że nie. Czytając opis wiedziałam, czego mogę doświadczyć. Jednak fraza na okładce: „autorka ponad 70 romansów”, nieco mnie przeraziła. Dlatego podeszłam do tej książki z dystansem. Jak się okazało, dystans się przydał, bo romansu było sporo. A autorka trochę nim książkę nafaszerowała. „Alibi” to oczywiście dobry tytuł, ale czasem miałam wrażenie, jakby panią Brown ponosiło. Z thrillera, który nieźle się rozgrywał, i gdzie akcja dobrze prosperowała, zaczynały wypływać smakowite „kąski”. Z thrillera z romansem zaczynało się rodzić niezłe harlequinowe cudo: „[…]Kiedy odsunął jej rękę, uniosła się i zaczęła gorączkowo całować go po podbródku i policzkach, mrucząc: - Pozwól się popieścić. Ale było już za późno. Zmienił pozycję i zanurzył się w niej. Wycofał i ponownie zanurzył. Głęboko. Głębiej. Potem, oparłszy głowę o jej czoło, zacisnął powieki, oddał się rozkoszy, jakiej nie sprawiły mu wszystkie dotychczasowe stosunki razem wzięte… - Nie, to ty pozwól się popieścić. …i eksplodował”*. Przymrużyłam już oko na to, powiedzmy, zboczenie zawodowe autorki (tyle romansów!), tylko potem znów zaczęły się schody. Kiedy śledztwo trwało, treść zaczęła nieco nużyć. Bo choć ciągle dotyczyła głównej sprawy, pojawiało się mało istotnych rzeczy, za to sporo życiorysów i wydarzeń z życia bohaterów. To zawsze mnie ciekawiło, bowiem każda postać ma swoją indywidualną historię, ale jeśli tej treści jest za dużo, po prostu robi się to nudne. „Alibi” niestety takie teksty posiada, w połowie książki czułam się nimi lekko zmęczona, ale wytrwałam i nie powiem, warto było, bo za to koniec okazał się zaskakujący.

No właśnie, nie tylko koniec jest tutaj pozytywnym aspektem. Jak wspomniałam, akcja z początku nieźle się rozgrywa, jest morderstwo, tajemnica, brak jakichkolwiek poszlak. Umysł pracuje, bo nie mamy żadnego punktu zaczepienia i teorii jest wiele. To właśnie w tym gatunku cenię: jeśli jest śledztwo, sama staję się detektywem i staram się rozwikłać zagadkę. Koniec pokazuje czy miałam rację, czy się myliłam. Sandra Brown, chociaż nie jest specjalistką od kryminału, świetnie poradziła sobie z intrygą – totalnie mnie zaskoczyła. Osobę, którą wytypowała na koniec, w ogóle nie miałam na swojej liście i za to biję jej brawa. A chociaż brakło mi również kryminalnego żargonu, bardziej obszernego śledztwa, to naprawdę dobrze się przy tej lekturze bawiłam. Cały czas byłam zaintrygowana i to w tym przypadku było najważniejsze.

Chociaż zabrakło mi wielu elementów w tym tytule, to mimo wszystko będę dobrze go wspominać. „Alibi” to taka książka, która łączy w sobie moc romansu i ciekawy wątek kryminalny. Ma słabsze i mocniejsze strony, wciąga, zaskakuje, ale bywa też niestety nudnawa. Niemniej jednak można ją potraktować jako ciekawy dodatek do naszej biblioteczki. Lekkie pióro i pomysłowość autorki to kolejny jej atut, a w połączeniu z resztą z pewnością zadowoli wielu czytelników. Jeśli więc czujecie się zaintrygowani i lubicie romanse – ten tytuł powinien Wam się spodobać.

*str. 189