Rok 1984 recenzja

Lato w pełni. Mogłoby się wydawać, że prasa i telewizja będą karmić nas lekkimi tematami, gdyż sezon ogórkowy ma to do siebie, że największe emocje wywołują "paragony grozy" czy typowo polskie zjawisko parawaningu. Jednak nie tym razem. Tegorocznie lato zdominowała polityka. Zbliżające się na jesieni wybory są tematem przewodnim, który dominuj teraz w mediach. Wiece, konferencje prasowe, obietnice bez pokrycia, wyciąganie brudów na przeciwników politycznych to teraz nasza codzienność. Walka o głosy trwa. Jest bezwzględna i brudna aż ma się ochotę odciąć od tego wszystkiego i skupić na zażywaniu kąpieli słonecznych i taplaniu w wodzie.

To kusząca wizja, ale wdrożona w życie może sprawić, że za chwilę obudzimy się w świecie , który George Orwell wykreował w swojej powieści "Rok 1984". To ostatnie dzieło pisarza. Światło dzienne ujrzało kilka miesięcy przed jego śmiercią i do dziś jest wymieniane jako jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej.
Snuta przez autora wizja niedalekiej przyszłości (książka swoje premierę miała w 1949 roku) przeraża wizją totalnego zniewolenia człowieka. Winston Smith, główny bohater "Roku 1984" to urzędnik pracujący w Ministerstwie Prawdy, którego zadaniem jest korekta artykułów ukazujących się w prasie, tak aby przekaz zgadzał się z oficjalną linią patii, nawet jeśli oznacza to fałszowanie rzeczywistości.
Jakikolwiek sprzeciw wobec Partii, nieposłuszeństwo, czy nawet samodzielne myślenie jest bezwzględnie karane więzieniem, torturami a nawet karą śmierci. Wielki Brat widzi bowiem wszystko i kontroluje każdy aspekt życia mieszkańców Oceanii. Wydaje się, że w tym świecie nie ma miejsca na szczęście i miłość. Kiedy więc Winston Smith zaczyna spotykać się potajemnie z koleżanką z pracy oboje zdają sobie sprawę, że narażają się na śmiertelne niebezpieczeństwo. Mimo konspiracji widzą, że ich związek zostanie w końcu odkryty i napiętnowany a oni nie unikną kary. Pokusa jednak by choć na chwilę poczuć się wolnym jest zbyt silna.

Powieść ta, mimo upływ lat jest nadal aktualna, że jej lektura wywołuje ciarki. Władza jest narkotykiem: demoralizuje i sprawia, że rządzących zaczynają wyłączenie własne korzyści. A im bardziej obojętne, wycofane czy zastraszone jest społeczeństwo tym łatwiej nim rządzić.
Dlatego mili moi jesienią widzimy się przy urnach bo każdy głos ma znaczenie.