Bliźnięta z lodu recenzja

Utrata dziecka jest niewyobrażalnym bólem dla matki. Jednak jak się zachować kiedy jesteś rodzicem bliźniąt jednojajowych i w dalszym stopniu patrzysz na swoją córkę i widzisz w niej również utracone dziecko?

Kiedy w życiu osobistym bohaterów dochodzi to najgorszej z możliwych tragedii, jaką jest utrata jednego z bliźniąt, świat rodziny zmienia się diametralnie. Każdy w jakimś stopniu obwinia się o śmierć córki. Dom w Londynie staje się ich niegojącą raną, dlatego postanawiają opuścić to miejsce. Mężczyzna posiada w spadku po babci dom przy latarni morskiej na wyspie Torran.
Ucieczka od tragicznego wydarzenia do nowego miejsca daje rodzinie nadzieję, na złagodzenie bólu po utracie jednej z bliźniaczek. Jednak nowe okoliczności, brak stabilności i nowa szkoła niekoniecznie idą w parze z zamierzonym celem. Czy rodzinie uda się przetrwać z ogromną wyrwą w sercu?

Cóż za emocje! Takiego thrillera psychologicznego dawno nie miałam w dłoniach. Dzieło autora S. K. Tremayne wzbudziło we mnie wiele przeróżnych emocji. Zupełnie nie mogłam oderwać się od książki, a autor od samego poczatku buduje napięcie, aby dodatkowymi okolicznościami przyprawić czytelnika o gęsią skórkę. Były również i takie momenty, przy których nie wierzyłam, że stworzył taką sytuację.

Jeśli odnieść się do ogółu i wziąć poprawkę na niektóre dialogi, to książka wywarła na mnie naprawdę dobrą ocenę i warto spędzić z nią czas. Thriller psychologiczny powinien dużo namieszać i zostawić czytelnika z totalnym zawirowaniem w głowie i tak też się czuję po tej lekturze.

Poruszony temat jest trudny, utrata dziecka, utrata siostry bliźniaczki, wszelkie uczucia towarzyszące, ból, zmiana otoczenia, jak i niedopowiedzenia i tajemnice dają świetny klimat powieści, a stworzona fabuła, jak i budowane napięcie stanowią idealną jedność.

Dlatego cieszę się przeogromnie, że wydawnictwo Czarna Owca postanowiło wznowić książkę, o której kiedyś było głośno, bo jest tego warta, aby ponownie zainteresować czytelnika swoją historią.

Polecam!