Rodzinne strony recenzja

„Ale czy na wszystko trzeba zasłużyć? Czy nic nie może być nam dane? Czy nie można tak po prostu żyć i być szczęśliwym? W końcu ma się jedno życie i trzeba wykorzystać je jak najlepiej, pomimo błędów i porażek.”

Z przyjemnością i ciekawością ponownie przeniosłam się do Anielina, i bardzo dobrze mi tu było. Marcin wyjechał by uporać się z przeszłością, po powrocie bardzo chciałaby się zbliżyć do Marty. Mężczyzna jest pełen wątpliwości, w dzieciństwie doznał wielu krzywd, boi się, że nie będzie wstanie się otworzyć, okazać prawdziwych uczuć. Śmierć Marylki i Tadzia wstrząsnęła Martą, kobieta nie może pogodzić się z ich odejściem. Boi się zbliżyć, zaufać Marcinowi. Za to mała Pola lgnie do niego coraz bardziej, spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Miasteczko Anielin tętni życiem, tutaj wszyscy wszystko o sobie wiedzą. Bracia Pruscy – starsi, przesympatyczni panowie prowadzą księgarnię, Romano pizzerię, w której panuje ciągły ruch. Kioskarka Felicja bywa bardzo złośliwa i uwielbia plotki, a Agacie właścicielce sklepu coraz trudniej związać koniec z końcem.

Życie w Anielinie toczy się swoim rytmem, podobnie jak akcja powiesić. Fabuła ciekawie poprowadzana, wzbudza delikatny dreszczyk niepokoju, jest refleksyjna, chwilami wręcz dramatyczna. Narracja toczy się z kilku perspektyw co daje nam szersze, wnikliwsze spojrzenie na rozwój wydarzeń.

Opowieść nie należy do łatwych. Pani Iwona porusza szereg trudnych i złożonych problemów, jakie mogą stać się udziałem każdego z nas. Ludzkie, zawiłe losy w całej okazałości. Utrata bliskich, żałoba, przemoc w rodzinie, alkoholizm. Poczucie osamotnienia, sekrety rodzinne, niedopowiedzenia, niosą ból, niedowierzanie, próba zrozumienia. Zwykła, a zarazem niezwykła ludzka bezinteresowna pomoc, życzliwość, dobre słowo, które pozwala spojrzeć na świat z nadzieją. Małomiasteczkowa, specyficzna mentalność, strach przed tym co ludzie powiedzą, plotki, zawiść.

Klimatyczna opowieść, którą czyta się szybko i przyjemnie. Słodko – gorzka, poruszająca, życiowa, ciepła historia o trudnej codzienności, nieuchronności losu. Daje do myślenia i niesie nadzieję. Mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi. Jeżeli lubicie dobre powiesić obyczajowe, serdecznie polecam całą serię, radziłabym zacząć od tomu pierwszego.