Duszący zapach bzu recenzja

Długo kazała nam czekać Pani Ewelina Maria Mantycka na kontynuację Sagi rodziny z Ogrodowej. Słoneczniki po burzy, bo taki tytuł ma pierwszy tom dane mi był przeczytać w 2019 roku, a więc strasznie dawno temu. Nie lubię tak długo czekać, bo czytam dość dużo i zawsze mam obawy, że nie będę pamiętała o bohaterach i wydarzeniach, które miały miejsce w ich życiu. Przyznaję, że miałam lekkie obawy sięgając po Duszący zapach bzu. Na moje szczęście zupełnie niesłusznie, bo po paru stronach cała historia do mnie wróciła. Tak jakby ktoś otworzył szufladkę w mojej głowie i powróciła do mnie Lilka i Fabian, bohaterowie pierwszej części.

Lilka po trudnym i traumatycznym małżeństwie wraz z małą Kają zamieszkuje u dziadka w rodzinnym Czarnowie. . Próbuje na nowo poukładać sobie życie u boku Fabiana, który nie widzi świata poza nią i jej słodką córeczką. A Kaja zdaje się już nie pamiętać o znęcającym się nad nią ojcem. Dziewczynka już nie trzyma się kurczowa matczynej spódnicy i uśmiech nie schodzi z jej malutkiej buzi. Lilka nabiera coraz większego zaufania i powoli dopuszcza do siebie myśl, że i ona jeszcze może być szczęśliwa, może żyć i kochać, a przede wszystkim może przestać się bać. Czuje się bezpieczna i wie, że Fabian jej nie skrzywdzi. Jaj i przede wszystkim jej córki, która jest dla niej całym światem. Czy ich wspólna droga będzie usiana różami czy duchy z przeszłości dadzą o sobie znać? Musicie się koniecznie o tym przekonać sięgając po Duszący zapach bzu.

Autorka w tej części dała nam możliwość poznać bliżej Klaudię. Siostra Rajmunda nie może znaleźć swojego miejsca na ziemi. To artystyczna dusza, która nigdzie nie potrafi zamieszkać dłużej. Jej życie wydaje się być ciągłą ucieczką przed przeszłością i śmiercią swojej siostry, która została zamordowana jako młoda dziewczynka. Klaudia obwinia się o jej śmierć, ale czy słusznie? Czy uda jej się wyjaśnić okoliczności śmierci Izy i jaki udział będzie w tym miał policjant Artur?

Musze też koniecznie napisać o wojennych wspomnienia prababki Rozalii, od których nie mogłam się wręcz oderwać. Co ta biedna kobieta musiała przeżyć to koszmar. Przeczytajcie koniecznie.

Polecam Wam serdecznie Sagę rodziny z Ogrodowej, bo to genialnie napisana książka. Ewelina Maria Mantycka stworzyła książkę nie tylko genialną, ale i pełną tajemnic z przeszłości,. Pełna emocji i wzruszeń, którą z pewności pokochają nie tylko miłośnicy sag rodzinnych. jestem zachwycona i oczarowana stylem autorki i dałam się wciągną w tę porywającą historię. Już nie mogę się doczekać trzeciej części, Bukietu pełnego róż. Jak przeczytałam Saga rodziny z Ogrodowej będzie miała pięć części i jestem przekonana, że przeczytam każdą z nich.

Jeśli jeszcze nie znacie rodziny z Ogrodowej to nadróbcie to koniecznie. Jestem przekonana, że nie będziecie żałować.