Perfekcyjna żona recenzja

Przychodzę do Was dzisiaj z moją opinią o "Perfecyjnej żonie". Czytaliście może?
Mnie niestety ta książka nie porwała. Pierwsze 250 stron było dla mnie tak nudne, że momentami czytałam i nie wiedziałam co czytam. Macie tak czasem? Że jak Was książka nie wciąga to podczas czytania myślicie o czymś innym? :) 

Zagadnienia technologiczne, tworzenie robotów, co-botów, sztuczna inteligencja - to zdecydowanie tematy nie dla mnie. Od 250 strony już coś tam się zaczęło dziać i klarować, ale niestety nie zmieniło to mojego zdania co do książki. Zakończenia się po części spodziewałam i w 80 % się potwierdziło. Dodatkowo autor porusza też temat autyzmu dziecka, który nie współgrał mi z całością historii, ale dopiero później zaczęło się wszystko wyjaśniać.
Historia opowiedziana jest z dwóch perspektyw - robota i z perspektywy osoby trzeciej - pracownika firmy. Tak więc mamy tu historię obecną - czyli wszystko od momentu stoworzenia robota oraz motyw poznania się głównych bohaterów - czyli to co działo się wcześniej. 
Na tej pozycji się niestety zawiodłam, ale mam nadzieję, że pozostałe książki Jp Delaney będą lepsze bo w planach mam jeszcze przeczytac Lokatorkę. 

Abbie budzi się w szpitalu i nie może przypomnieć sobie dlaczego. Przy jej boku widzi mężczyznę, który podaje się za jej męża. Twierdzi, że uległa wypadkowi, a wszystkie wspomnienia z czasem do niej wrócą. Po pewnym czasie na jaw wychodzi, że Abbie nie jest człowiekiem tylko robotem, stworzonym na idealne podobieństwo prawdziwej Abbie. I tu rodzi się pytanie - to gdzie ona jest? Jej mąż Tim zapytany o powód jej stworzenia, z początku twierdził, że nie wyobrażał sobie bez niej życia i po prostu chciał mieć ją przy sobie. Z czasem okazuję się, że chodziło o coś zupełnie innego. Wszystko zaczyna być coraz bardziej podejrzane, gdy Abbie otrzymuje dziwną wiadomość w telefonie, mówiąca, że jej mąż kłamie a telefon nie jest bezpieczny.. Co co-bot zrobi z ta informacja? Powie o niej mężowi? Czy może przemilczy ten fakt i uzna za jakis żart?