Dom obok recenzja

Klaudia Muniak jest autorką świetnie przyjętych thrillerów psychologicznych, w których po mistrzowsku łączy kryminalne intrygi z wiedzą medyczną. Od 2022 roku pisze także powieści obyczajowe. "Dom obok" to najnowszy thriller prekursorki polskiego thrillera.

Bardzo lubię thrillery psychologiczne autorki i nie mogłam się nie skusić również na "Dom obok". To była bardzo dobra decyzja, bo książka wciąga niemiłosiernie i nie jest łatwo wyrwać się z jej objęć. Żałuję, że zaczęłam czytać przed snem, bo chociaż nie chciałam i tak musiałam się od niej oderwać, aby jednak trochę tego snu złapać. Ale łatwo nie jest, uprzedzam. Jeśli nie macie do dyspozycji całej nocy, zostawcie sobie tę książkę na bardziej sprzyjający czas, kiedy będziecie w stanie poświęcić jej ciągiem kilka godzin. Z drugiej strony noc jest chyba najbardziej odpowiednia do jej czytania, jeśli chodzi o klimat. Bo powieść jest niesamowicie mroczna, złowroga, a nawet brutalna.

Co to jest za książka! Śmiem twierdzić, że to najlepszy thriller w karierze autorki. Wszystkich jeszcze nie znam, ale ten jest tak bardzo dopracowany pod każdym względem, tak bardzo zajmujący, tak mocno zaskakujący, że inaczej niż najlepszym określić go nie mogę. Fabuła wydaje się prosta, a okazuje nietuzinkowa. Milena, chcąc zrobić niespodziankę swoim najbliższym, przyjeżdża do rodzinnego domu niezapowiedziana. I nie zastaje nikogo. Po godzinach oczekiwania udaje się po pomoc do sąsiadów, zamieszanych kiedyś w zniknięcie młodego chłopaka i znika. Dosłownie zapada się pod ziemię. Bliscy zaczynają poszukiwania. Milena budzi się w zamkniętym pokoju, na środku którego stoi krzesło inkwizytorskie. Jej koszmar się zaczyna.

Fabuła od początku do końca trzyma w napięciu i niepewności. Mimo że już z opisu wynika, że tytułowy dom obok skrywa mroczne tajemnice, a sąsiedzi mogą być zamieszani w zniknięcie Mileny, tak jak kiedyś Mikołaja, którego nie odnaleziono, nic w tej książce nie jest oczywiste, nic nie jest takie, jakim się na pierwszy rzut oka wydaje. Wiele jest niewiadomych i nie da się rozwiązać tej zagadki przed czasem. Wydawało mi się, że wiem, jakie będzie zakończenie, ale w finale autorka również mnie zaskoczyła. Bo zakończenie nie dość, że jest niespodziewane i zaskakuje, to jest tak skonstruowane, że każdy może interpretować je inaczej. Można powiedzieć, że jest otwarte. Dużym plusem powieści są doskonałe portrety psychologiczne bohaterów. Całym sobą wnika się w ich świat i przeżywa wszystko razem z nimi. Łatwiej można też zrozumieć ich motywacje i odczucia. Głównie mowa jest o Milenie i jej oprawcy, ale również psychologia innych postaci jest na wysokim poziomie. Różne perspektywy dodatkowo pozwalają dokładniej przyjrzeć się zaistniałej sytuacji.

"Dom obok" czyta się jednym tchem. To przepełniona emocjami, błyskotliwa, mroczna i obnażająca najgorsze ludzkie zachowania opowieść, obok której nie można przejść obojętnie. Serdecznie polecam!