Obława. W jaki sposób oddałem w ręce sprawiedliwości seryjnego zabójcę Leviego Bellfielda recenzja

Książkę otrzymałam z Kluba Recenzenta serwisu nakapanie.pl.

Amelie Delagrange, Milly Dowler, Marsha McDonnell, trzy młode dziewczyny, których życie skończyło się za wcześnie. Sprawy pozostawały rozwiązane, a dla kogoś świat się skończył. Dopiero detektyw nadkomisarz Colin Sutton powiązał wszystkie te morderstwa. Ponadto wraz z zespołem znalazł wiele innych ofiar przemocy, których sprawcą był Levi Bellfield. Książka Obława napisana przez Suttona pokazuje jak trudne, żmudne i czasochłonne było całe śledztwo, aby dowieść wszystkich zbrodni i upewnić się, że zabójca nigdy nie wyjdzie na wolność.

Pierwszym ważnym aspektem, który trzeba poruszyć, jest sposób pisania takiej książki. Sutton robi to, według mnie, w sposób bardzo dobry, bezpośredni. Nie unika żadnych tematów, nie boi się dodawać komentarzy od siebie, czasami nawet krytykuje innych policjantów i śledczych. Do tego dodaje dużo anegdot. Poruszając trudne sprawy, potrafi zażartować. Oczywiście z umiarem;). Jest to ważna informacja, ponieważ książka jest ciężka, niełatwo czytać o czymś, co się stało, jeszcze gorzej, gdy skutki pozostały. Nikt nie przywróci życia ofiarom, ani nie wymaże wspomnieć tamtych lat. W trakcie czytania miałam przekonanie, że książka przedstawić wielki sukces i pochwalić wielu ludzi, które przyczyniły się do skazania Leviego. Jest to duży plus, bo pasja, z jaką jest prowadzona narracja, tylko zachęca nas do dalszego zagłębiania się w historię.

W książce takiej jak ta, potrzebne jest wiele szczegółów, a za razem nie można z nimi przesadzić. Według mnie, ta pozycja ma idealne proporcje. Mamy tu wszystko co potrzebne, aby dobrze zrozumieć prowadzone śledztwo. Plus wyjaśnienia są jasne i przejrzyste, a dodatkowo przypisy są zamieszczone w książce, nie jest to przesadne i jednoznacznie pomagają w zrozumieniu systemu działania służb w Anglii.

Dodatkiem do książki jest króciutka wkładka ze zdjęciami. Moim zdaniem przy reportażach, biografiach i książkach takich jak Obława powinna być niezbędna. Dzięki niej możemy jeszcze bardziej zagłębić się w historię i wczuć się w śledztwo.

„Jedną z dziwnych cech bycia gliniarzem jest to, że płonące budynki, bijący się pijani ludzie, draby z nożami – rzeczy, przed którymi każdy zdrowy na umyśle człowiek ucieka – ciągną nas jak magnes”.