Z dala od świateł recenzja

Podczas czytania powieści Samanthy Young zaczęłam nucić sobie słowa piosenki ,,Chłopiec z gitarą byłby dla mnie parą", ponieważ historia z którą miałam do czynienia związania jest z muzyką. Tym razem jednak gitara znajduje się u boku dziewczyny.

Bohaterką książki jest Skylar, która jeszcze do niedawna odnosiła sukcesy jako wokalistka zespołu pop-rockowego. Aktualnie jest bezdomna. Udaje jej się przetrwać grając na ulicach Glasgow.
Pewnego dnia jej występ przyciąga Killiana - dyrektora artystycznego, który chcąc zapewnić stabilność finansową swojej firmie zrobi wszystko, by przypomnieć widowni o wokalistce.
Czy w tym przypadku sprawdzi się stwierdzenie, że muzyka łączy ludzi? 

Muszę przyznać, że książka bardzo mi się podobała. Historia opowiedziana w środku była prosta, ale ujmująca. Nie przepadam za romansowymi udziwnieniami bądź na siłę wplatanymi wątkami nie mającymi w rezultacie większego sensu. Wydaje mi się, że autorka chciała największy nacisk położyć na ukazanie zza kulis życia artysty. W 100% jej się to udało. Wydawało mi się i chyba jeszcze długo będzie wydawać, że znani ludzie mają w życiu lepiej. Pieniądze, sława, blask fleszy, uwielbienie fanów - to wszystko pięknie wygląda z perspektywy szarego człowieka. Są ludzie, którzy dążą do sławy po trupach, ale zdarzają się też tacy, których sława zaskakuje i nie potrafią tego udźwignąć. Dobrym przykładem jest ukazanie zmagań głównej bohaterki w tej sferze.

Czasem trzeba sięgnąć dna, by się od czegoś odbić. Ode mnie 7/10.