Z dala od świateł

Samantha Young przekonała mnie do siebie rok temu, gdy czytałam ,,Wszystko przed nami". Wtedy zaprezentowała się jako ta, która potrafi ciekawie opowiadać historie niezwykłych związków, pokazywać narodziny uczucia a dodatkowo umiejętnie komponować to z przezwyciężaniem przeszkód. Niby brzmi banalnie bo większość romansów opiera się na tym samym schemacie ale u Young ma to zawsze nuty świeżości oraz zaprezentowane jest tak, że ma się wrażenie, że ta historia jest właśnie tą jedyną i wyjątkową.

Nie inaczej jest i w przypadku ,,Z dala od świateł". Historia Skylar rozpoczyna się nietypowo. Dziewczyna była gwiazdą pop rocka, po tragicznej śmierci matki i ojczyma rzuca wszystko i wyrusza na podróż po Europie. Jej wędrówka kończy się w Glasgow, gdzie pozbawiona środków do życia, koczuje jako bezdomna na cmentarzu a na jedzenie zarabia śpiewając na ulicy. Tam spotyka Killiana, poważnego i nieprzystępnego dyrektora w jednej z wytwórni muzycznych. Mężczyzna od razu dostrzega szansę jak zasłużyć sobie na upragniony awans. Jego drogą do sukcesu ma być płyta nagrana przez Skylar. Szantażem zmusza dziewczynę do współpracy. Nie wie jednak, że to zaowocuje czymś czego żadne z nich się nie spodziewało.

,,Z dala od świateł" to piękna, wzruszająca historia narodzin uczucia między dwojgiem zranionych ludzi, który obwarowali się murami by nie pozwolić nikomu po raz kolejny się zranić. Ich uczucie dojrzewa powoli, trochę na przekór ich woli. Ale zanim w pełni rozkwitnie oboje będ...

Samanthę Young czasami lubię, czasami nie. Mam problemy z jej książkami YA, które wydają mi się sztuczne i zbyt przewidywalne. Wśród tych opowiadających o starszej młodzieży mam kilka o których w odruchu samoobrony zapomniałam, ale są i takie, które do tej pory pamiętam i cenię.
Z dala od świateł, to trochę inna książka. Zdecydowanie wolniejsza, zdecydowanie bardziej dopracowana psychologicznie (niekiedy, żeby nie powiedzieć, że przesadzona i zbyt powtarzalna), zdecydowanie dająca więcej do myślenia niż inne.
Niby standardowo jak to u Young, nie jest prosto. Skylar, dawna wokalistka i autorka tekstów, muzyki, znanego zespołu znika. Po półtora roku pojawia się jako bezdomna muzyczka, zarabiająca na życie graniem na ulicach Glasgow. Kiedy dochodzi do nieszczęścia, ktoś wyciąga do niej pomocną dłoń. Jak można się domyślać, nie do końca bezinteresownie.
Realne problemy. To dla mnie chyba największy plus tej historii. Opowieść o drugiej stronie medalu sławy i chwały. O braku umiejętności radzenia sobie z życiem na świeczniku. O tym jak w paskudny sposób odbijają się na nas stare, niewyjaśnione sprawy. Jakie spustoszenie potrafią poczynić w naszych głowach, a co za tym idzie – również w działaniu.
Killian i Skylar dwójka bohaterów, która odnalazła się, a potem mimo trudności na jakie napotykali na drodze, znalazła sposób aby być razem. Znaleźli wartość rezygnacji na korzyść szczęścia tej drugiej strony. Sporo ciężkich problemów Young wrzuciła do tego worka. Niektóre...