Władca soli i kości recenzja

"-Jesteś moim przekleństwem. Kiedy próbuję trzymać się od Ciebie z daleka, to tak, jakbym próbował wstrzymać oddech podczas przypływu. - Jego słowa tańczą w mojej głowie, a głęboki tembr głosu przyjemnie podrażnia mi zmysły. - Chcę w tobie utonąć".

Isadora podejmuje ryzykowną i odważną decyzję, postanawia rozpocząć pracę w posiadłości Blackthorne'ow. W mieście i tak czuje się samotna, wyobcowana więc może to być dla niej początek czegoś nowego, a także ucieczka od nienawistnych spojrzeń mieszkańców. Nie straszna jej klątwa ciążąca na rodzinie oraz plotki o Diable z Bonesalt. Wszystko się zmienia, gdy długo skrywane sekrety wyjdą na światło dzienne.

Co takiego odkryje Isa o swoim pracodawcy? Co skrywa mroczna posiadłość?

Lucian jest specyficznym człowiekiem, połowę jego twarzy znaczą blizny. A sposób jego bycia i tajemniczość rodzą kolejne plotki na jego temat. Posądzany o śmierć syna i żony, budzi postrach. Jaka jest prawda? Tego nikt nie wie i nie jest w stanie się dowiedzieć.

"Coś diabelskiego i niebezpiecznego. Dostrzegam w nim pewną dwoistość, jakby dwie osobowości zamieszkiwały jedno ciało i rywalizowały ze sobą o kontrolę."

Książka przeznaczona jest dla dorosłych czytelników. Zawiera bowiem sceny, których nie sposób ogarnąć młodszym osobom. Brutalna, krwawa i drastyczna momentami przerażała nawet mnie. Nie byłam w stanie przyswoić sobie pewnych rzeczy, były dziwne, a jednocześnie fascynujące i działające na psychikę.

Otrzymujemy dwie płaszczyzny czasowe, teraźniejszość oraz przedstawione są wydarzenia sprzed szesnastu lat. Rozdział po rozdziale odkrywamy tajemnice, które doprowadziły do obecnych wydarzeń. Nie są to miłe i przyjemne wspomnienia, niektóre wywołują gęsią skórkę na naszym ciele. Podsycało to moją ciekawość, chciałam jak najszybciej dowiedzieć się prawdy.

A okazała się ona, zupełnie inna niż ją sobie wyobrażałam. Wszelkie moje domysły zostały rozwiane i roztrzaskane. Przeżyłam niemały szok, jak wszystko ułożyło się w jedną całość. Nie takiego obrotu spraw się spodziewałam.

Na ponad 600 stronach powieści towarzyszyło mi wiele skrajnych emocji. Istna mieszanka uczuciowa, co mi się bardzo podobało. Zapamiętam historię na dłuższy czas, o niej nie da się łatwo zapomnieć.😯

.

Na koniec zostawiam Wam cytat, co sądzi o sercu Lucian:

.

"Serce jest innym zwierzęciem. Zamkniętym w klatce, samotnym padlinożercą, który karmi się swoimi własnymi ranami. Jego rany nigdy się nie goją, ponieważ nie może uleczyć tego, co jest mu niezbędne do przetrwania".