Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie recenzja

Przychodzę do was recenzją książki Christophera Berry-Dee „Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych.” Jest to czwarta pozycja tego autora, którą mam przyjemność czytać. No więc zacznę od tego, że są to wywiady z zabójcami, policjantami czy przedstawicielami prokuratury, którzy opowiadają szczegółowo o tym jak przebiegało śledztwo i dają nam wgląd w psychikę samego oskarżonego. Mogę wam powiedzieć z każdą kolejną jego lekturą, nic mi się w niej nie podoba. Nie ma tego WOW, i nawet pozwolę sobie na brutalną szczerość, ale najgorszych na świecie tutaj nie było. Jakoś nie mogę wczuć się do stylu pisania autora- myślę, że wynikało to z jego osobistego humoru, jeśli chodzi o pisanie seryjnych mordercach i psychopatycznych cechach behawioralnych. Niestety, tak naprawdę nie uważałam tej książki za „wgląd w psychologię morderców”. To było bardziej jak odcinek telewizyjny oparty już na stworzonych odcinkach i retrospekcjach. ( w sekrecie powie, że oglądałam reportaże autora w języku angielskim i to co tam się dzieje, umywa się z tym co jest w książce.) Książka nie ma wyraźnej struktury i wydaje się nieustannie przeskakuje od zabójcy do zabójcy, od pamięci do pamięci, co sprawia że jest trudna do śledzenia i do czerpania z niej przyjemności. W pierwszej książce „Rozmowy z seryjnymi mordercami” wydawało mi się, że Berry -Dee był bardziej zainteresowany dostarczeniem wartości szoku poprzez dokumentowanie popełnionych zbrodni, niż zbadanie, dlaczego zbrodnie zostały popełnione w pierwszej kolejności. Prawdę mówiąc posunęłabym się do stwierdzenia, że prawdopodobnie możesz znaleźć więcej cennych informacji ze strony Wikipedii każdego seryjnego mordercy. Ta książka jest tak powtarzalna i wydawało się, że Berry-Dee chciał po prostu nazwać kropkę i kontynuować przez cały czas o swoich innych książkach. Na pewno nie będę tego ponownie czytać. Ale na pewno wśród was znajdzie się taka jedna osoba, której spodoba się ta książka i ją przeczyta, będzie zachwalać. Mi osobiście ta pozycja nie przypadła do gustu.