Ptasznik recenzja

Pan Marek Stelar od dłuższego czasu był jednym z tych autorów, których książki lubiłam czytać. Jednak moja miłość urosła od czasu, kiedy natrafiłam na serię z Iwoną Banach, jedną z moich ulubionych kobiecych postaci w literaturze. Po „Ptasznika” sięgnęłam z przyjemnością, móc po raz kolejny zagłębić się w ciekawą historię, która okazała się nieprzewidywalna.
Heinrich Vogel jako młody chłopak w wyniku bójki trafił do więzienia na 5 lat. Tam poznał Miszę, który po 15 latach od wspólnej odsiadki przypomina mu o sobie. Dlaczego? Otóż w katastrofie śmigłowca ginie ojciec Heinricha, a asystentka jego ojca zostaje znaleziona martwa w wodzie obok jego łodzi. Oby dwa zdarzenia łączy jedno – Misza, który jest przekonany, że jego kolega spod celi posiada kasetę VHS, na której został nagrany filmik, który jest kluczem do rozwiązania sprawy sprzed lat. Vogel decyduje się współpracować z komisarz Iwoną Banach z CBŚP, której pomoc w tym przypadku jest bezcenna.
Tak jak wspomniałam wyżej, Iwona Banach to bohaterka, którą miałam okazję poznać dzięki dwóm książką: „Wybrana” i „Przegrana”. Natomiast Henryk Ptasznik vel Heinrich Vogel, nie był mi do tej pory znany. Dzięki notce od autora wiem, że pojawił się w „Milczeniu”, trzecim tomie serii przygód aspiranta Przeworskiego, którą muszę nadrobić.
Autor już w pierwszych zdaniach tak prowadzi historię, by czytelnik stał się jej niewolnikiem. Jak już się wsiąknie w tę powieść, naprawdę trudno się od niej oderwać. Zwłaszcza kiedy w odpowiednich momentach pisarz podkręca atmosferę, zmieniając tempo akcji, lub nakierowując czytelnika na inny wątek, który może mieć duże znaczenie dla fabuły, albo być jednie zasłoną dymną, która odwraca czytelnika od czegoś ważniejszego. Uwielbiam zabawę w kotka i myszkę, czując narastającą ekscytację, która prowadzi mnie do rozwiązania sprawy.
Cieszę się, że autor dał Iwonie „drugie życie”. Bardzo mocno jej kibicowałam, kibicuję, i mam nadzieję, że będę miała jeszcze okazję kibicować. Razem z Ptasznikiem tworzyli bardzo fajny duet. Obaj zostali złamani przez życie, nie do końca z własnej woli i oboje zasługują na drugą szansę od losu. Ode mnie 9/10.