Pozwólcie pieskom przyjść do mnie recenzja

Książka zrobiła na mnie wrażenie.
Jest w niej opisane delikatnie patologiczne życie. Życie w mieście, w dzielnicy Warszawy.
Główni bohaterowie jak dla mnie są niedojrzali. Psychicznie, emocjonalnie. Są oni małżeństwem. Dorota i Bartek.
Książka przypomina mi książkę przeze mnie przeczytaną bardzo niedawno, widzę ją jako opozycję do tej, a mianowicie była to "A co wyście myślały?".
Właśnie ta książka opowiada o życiu na wsi. Sama zgadzam się z tymi opisami w 100%.
Natomiast "Pozwólcie pieskom przyjść do mnie" opowiada o życiu w mieście.
W książce mogłam znaleźć świetny humor, który pasuje do mnie. Uwielbiam go i od razu się w tym zakochałam. Nawiązania do polskiej kultury. Polskich piosenek, tekstów czy słów. Jestem pod wrażeniem jak przedstawione jest życie bohaterów. Nie mogę powiedzieć czy tak właśnie żyje się w mieście, chociaż bardzo w to wątpię. Niektórzy na pewno żyją jak poboczna postać- Rafał. On ze swoimi kolegami zaliczają się do patologii miasta. Co okazuje się na samym końcu (jest to całkiem ciekawy wątek) są oni naprawdę niebezpieczni.
Książka jest bardzo ciekawa i ilustracje w środku świetnie oddają klimat całej opowieści.
Bohaterowie uważają, że różnią się od swoich sąsiadów czy bliskich. Jednak są oni wszyscy tacy sami, co jest podkreślane przez samego autora nawet w opisie książki.
Książka jest napisana językiem, który sama nawet jako 17-latka potrafię zrozumieć. Jest to książka napisana około dwóch lat temu, dlatego właśnie tak do niej podchodzę.
Jest ona pełna ironii, której często brakuje mi w książkach.
Historia pokazuje jak niektórzy są przywiązani do tytułowych piesków. Swoich pupili. Kochają je najmocniej i nie liczy się nic więcej.
Książka właśnie do tego się sprowadza. Możliwe, że jest to jakaś metafora, chociaż wolę ją rozumieć jako dosłowny przekaz.
Jest to książka na pewno dla Czytelników dorosłych.
W książce widzimy świat przedstawiony jako pełen nienawiści, bólu, strat, używek, pracy i oczywiście ukochanych pupili Tak wygląda życie w tej książce. Moja ocena to 6/10.