Przyjacielski układ recenzja

RECENZJA

„Kiedy jesteś młoda, widzisz świat tylko w czarno-białych barwach. Z wiekiem zdajesz sobie sprawę, że to wszystko jedynie szarość. Z miłością jest tak samo”.

„Przyjacielski układ” to pierwszy tom zapowiadający serię o tytule „Bracia McGregor". Karina Hall w swojej książce opisuje losy trójki przyjaciół, z których dwójka z nich jest sobie pisana. Uświadamiają sobie to dopiero po dziewięciu latach przyjaźni.
Linden McGregor jest pilotem helikoptera oraz najlepszym przyjacielem Stephanie Robson i właśnie taką relację ona chciałaby między nimi zachować i… chronić. Jednak pewnego dnia zawierają ze sobą układ, że jeżeli nie zwiążą się z nikim na poważnie do 30-tki, staną razem na ślubnym kobiercu. I tak mija czas, kochankowie przychodzą i odchodzą i przychodzi też czas, żeby wypełnić złożoną przed laty obietnicę. Co się stanie, kiedy ludzie, którzy mieli być tylko przyjaciółmi, przekroczą tę cienką linię, za którą zacznie się coś, co może wszystko zniszczyć lub… dopiero rozpocząć.
„Przyjacielski układ” nie jest złą książką. To dość lekka i przyjemna lektura. Niestety w pewnym momencie była zbyt przytłaczająca i przewidywalna. Nie wywarła na mnie piorunującego wrażenie ani nie powaliła na kolanach. O ile początek zapowiada się całkiem dobrze, o tyle im dalej w książkę, tym gorzej. Momentami irytowała mnie zachowanie bohaterki. W jednej chwili sypia z byle kim i byle gdzie, szuka przygody na jedną noc, a już w następnym momencie udowadnia wszystkim, a w szczególności sobie, że jest niezwykle zaradną i ułożoną kobietą. PO połowie książki czułam się trochę przytłoczona tymi scenami zbliżeń, sprośnych zwrotów i zachowań. Dla mnie tego już było za dużo. Książka miała w sobie bardzo duży potencjał, ale moim zdaniem, czegoś w niej zabrakło. Czasami miałam wrażenie, że czytam historię napalonych nastolatków niż opowieść o losach trzydziestoletnich bohaterów. Oczywiście oprócz tych minusów znajdą się też plusy, m.in. lekkość pióra i styl autorki powodowały, że książkę czytało się bardzo szybko. Język jest prosty w odbiorze dla czytelnika. Autorka nie rozpisywała się nadmiernie nad opisem przyrody czy innych zbędnych rzeczy.
Nie wiem, czy sięgnę po kolejną część z tej serii. To było chyba nie do końca w moim guście i smaku. Ale! Ja Was, absolutnie nie zniechęcam do tej książki. Myślę, że powinniście przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie i własną opinię na jej temat.
Dziękuję wydawnictwu NieZwykłe za egzemplarz recenzencki książki.