Granice zła recenzja

RECENZJA
Dzień dobry w czwartek :) Jak tam Wasze nastroje przed nadchodzącym weekendem? U mnie zaczyna się powoli urwanie głowy. Mam nadzieję, że u Was jest trochę spokojniej niż u mnie.
Dzisiaj mam dla Was recenzję książki Scarlett Cole „Granice zła". Wydawnictwu Muza — Grzeszne książki dziękuje za egzemplarz tej lektury.
Cała ta historia zaczęła się od zepsutego samochodu. Lia jedzie na targi tatuażu do Orlando. Tam ma wygłosić prelekcję dotyczącą historii i rodzaju tatuażu. Niestety jak to w życiu bywa, los spłatał dziewczynie psikusa. Samochód rozkraczył się w drodze na pustej szosie. Bezradna kobieta nie wie co robić. Wtem na ratunek przybywa jej rycerz, oczywiście nie na białym koniu ani w ciężkiej żelaznej zbroi, a na tuningowanym motocyklu ubrany w skórę. Lia błyskawicznie traci dla niego głowę. Po kilku nieudanych związkach jest przekonana, że w jej sercu nie ma miejsca dla żadnego mężczyzny, ale przystojny ciemnowłosy mechanik wydaje się idealnym kandydatem na niezobowiązującą, gorącą, jednorazową przygodę. Okazuje się jednak, że to dopiero początek o wiele dłuższej, bardziej skomplikowanej i znacznie gorętszej historii…
„Granice zła” to czwarta część serii „Tatuaże". Nie czytałam poprzednich części. Nie wiążą się one zbytnio ze sobą. Można je czytać osobno. Po przeczytaniu pierwszych kilkunastu stron, stwierdziłam, że to będzie kolejna książka, w której bohaterka zmaga się z wysokim libido i szalejąca macicą. Myślałam, że znowu jedyną akcją będą namiętne łóżkowe igraszki bohaterów. Niestety trochę się pomyliłam. Im dalej tym było lepiej. Sceny erotyczne zostały ograniczone, pojawiła się akcja niczym z thrillera. Zrozumiałam zapędy seksualne bohaterki. To była historia nasycona erotyzmem, ale też problemami, z jakimi zmagali się główni bohaterowie: odrzucenie, lęk, strach, miłość itp. Problemem, które połączyło bohaterów było odrzucenie przez ojców oraz ich niespełnione aspiracje przelewane na dzieci. Przymuszanie ich do widzimisię ojca. Ojciec Lii ciągle dawał jej do zrozumienia, że jest nikim. Obwiniał ją o śmierć brata bliźniaka i mówił wprost, że to ona powinna umrzeć, a nie jej brat. Pomimo nieudanego początku, książka mi się spodobała. Styl pisania autorki jest przyjemny i zrozumiały w odbiorze przez czytelnika. Myślę, że sięgnę po poprzednie części tej serii. Jeśli lubicie tego typu historie to zdecydowanie mogę Wam ją polecić.