Gdyby miało nie być jutra recenzja

RECENZJA
Cześć Moliki :) W tę zimny i deszczowy wrześniowy poranek przychodzę do Was z recenzją książki Agnieszki Lingas-Łoniewskiej „Gdyby miało nie być jutra". Za egzemplarz książki bardzo dziękuje wydawnictwu Słowne.
„Gdyby miało nie być jutra” to kolejna świetna powieść autorki. To historia miłości, która przetrwała próbę czasu. Kiedy kilkanaście lat temu Milena odeszła bez słowa i żadnego wyjaśnienia, Igor obiecał sobie, że już nigdy nie da się zranić. Tylko tak mógł sobie poradzić z bólem. Żeby przetrwać i przezwyciężyć ból, postanowił żyć tak, jakby nie miał nic do stracenia: mocno, bez zahamowań i na krawędzi. Bo bez niej nic nie miało sensu. Równie dobrze mógł zostać królem miejskiego półświatka. Po wielu latach Milena postanawia wrócić w swoje rodzinne strony. Słynna gwiazda filmowa ponownie osiedla się w Wałbrzychu. Choć odniosła sukces, nie jest szczęśliwa. Pora jednak stawić czoło przeszłości. I zdrajcy, którym okazał się najbliższy jej człowiek. Czy uczucie Mileny i Igora odrodzi się jak feniks z popiołów? Czy dadzą sobie szanse i przezwyciężą swój ból i strach?
To było moje drugie spotkanie z twórczością tej autorki, które zaliczam do udanych. Jest to romans z nutką grozy — porachunkami mafijnymi. Jednak tutaj nie ważny był element mafii a utracona miłość, która po latach uderza w bohaterów ze zdwojoną siłą. Stwierdzenie, że stara miłość nie rdzewieje, jest tutaj jak najbardziej wskazane. Opowieść o uczuciu, które cały czas tliło się w dwojgu dorosłych już osób. Autorka w tej opowieści sypie emocjami jak asami z rękawa. Znajdziemy tutaj obraz sytuacji z dwóch różnych domów. On pochodzi z pełnej, kochającej się rodziny a ona pochodziła z domu, w którym alkohol, lał się strumieniami a mama rozkładała nogi za przysłowiową butelkę wódki. Ukazane mamy jak wygląda życie takiego dziecka. Powroty do domu ze strachem. Dom powinien być ostoją bezpieczeństwa, a nie miejscem imprez alkoholowych. Autorka w tą historie wplotła wiele dobrych i złych uczuć. Dawkowała nam emocje z iście aptekarską precyzją. Dilerka Emocji to bardzo pasujące określenie pani Agnieszki. Czytasz i czytasz i chcesz więcej a po zakończeniu książki czujesz się jak narkoman na głodzie narkotykowym bo potrzebujesz kolejnej dawki. Książka pozostawiła ślad w moim serduchu. Na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki a Wam z czystym sumieniem mogę Wam ją polecić.